“Ang boring talaga ng buhay kung wala si Miriam Defensor-Santiago.”

Setyembre 30, 2016Mag-iwan ng puna

2015-category-title-tambuli copy

“Ang boring talaga ng buhay kung wala si Miriam Defensor-Santiago.”

September 29, 2016, Huwebes ng umaga. Kakasimula pa lang ng isang panibagong araw nang gulatin ang sambayanan ng isang malungkot na balita. Pumanaw na si Miriam Defensor-Santiago matapos ang matagal niyang pakikipaglaban sa sakit na lung cancer. Sa edad na 71, isa siya sa maituturing na pinakamakulay na personalidad sa mundo ng pulitika ng ating kasaysayan.

Marami man ang pumupuna sa kanyang mga “kabaliwan”, hindi maikakailang nasa likod ni Miriam ang napakaraming Pilipinong nagmamahal sa kanya. Para sa karamihan, isa siyang ina na kahit nagbubunganga ay may nadudulot na tama sa mga anak ng bayan. Isa siya sa mga pinagmumulan ng kaalaman at inspirasyon ng marami sa larangan ng pulitika, serbisyo publiko at paggawa ng mga polisiyang gagabay sa lahat sa loob man o labas ng bansa. Higit sa lahat, isa siya sa mga masasabing natitira sa hanay ng mga tunay na halal na bayan na matapang sa paninindigan, popular man ito o hindi sa mata ng kanyang mga pinaglilingkuran.

Laman si Miriam ng mga balita, seryoso man ito o may halong katatawanan. Isa sa mga ito ang show ni Lourd de Veyra na “Word of the Lourd (WOTL)”sa TV5 na inere noong Pebrero 2012. Pinamagatang “Miriam’s Greatest Hits”, isa itong compilation ng mga nakakaaliw na pahayag at patutsada ng senadora mula sa impeachment trial hanggang sa iba’t ibang Senate hearings. Sa huli, sinabi ni Lourd ang mga salitang para sa akin marahil ay isang katotohanan:

“Ang boring talaga ng buhay kung wala si Miriam Defensor-Santiago.”

Maaaring sa perspektibo ng marami ay isang “komedyante” si Miriam pero kung susuriing mabuti, ang talino niyang higit sa ating inaakala ang siyang nagpapanatili ng pagiging matino ng kinakain nang sistema ng bureaukrasya. Sa mga reklamo man niya’y matatawa ka, tangan nito ang matalinong sarkasmo kung saan ang malulupit na patama ay nasa likod ng mga nakakaaliw na mga salita. Iilan lang siya sa mga taong kakainisan mo pero patuloy mong susundan dahil alam mong marami siyang sinasabing may saysay kaysa ibang pulitikong kunwari’y matalino pero ipokrito.

Bukod pa rito, si Miriam ay kasama sa mga mabibilang lang natin sa kamay na beteranong personalidad na kayang makihalubilo sa bagong henerasyon ng mga Pilipino. Patunay nito ang mga survey na ginawa sa iba’t ibang unibersidad kung saan siya ang nanguna sa mga presidentiables noong nakaraang eleksyon. Dulot ito ng kanyang mga pick-up line na nagagawa niyang may sense para ipakita sa lahat na kahit ang humor ay dapat na matalino rin at hindi lang puro paninira. Sa mga ganitong bagay ay napapalapit sa mga kinabukasan ng bansa sa isang lingkod bayang dapat na pamarisan sa mga panahong nauubusan na ng mga pulitikong maikokonsidera nating ama o inang gabay sa tunay na pamahalaan.

Tunay ngang boring kung wala si Miriam sa ating kinalakhang buhay, at ngayong talagang wala na siya, hindi natin matitiyak kung magkakaroon pa sa salinlahing ito ng isa pang Miriam na seryoso sa pagsasaad ng paninindigan ngunit nakakapagbigay pa rin ng tuwa sa akmang pagkakataon. Nakakalungkot ang kanyang pagkamatay pero mas malungkot na pumanaw siya habang ang ating bansa ay hinahanap ang mga taong maaaring magpatuloy ng kanyang iniwanang karakter sa pulitika. Magkagayunman, nawa’y manatili ang kanyang presensya, dunong at legasiya, lalong lalo na sa mga kabataang namumuno at hinahandang mamuno sa ating lipunan.

“Ang boring talaga ng buhay kung wala si Miriam Defensor-Santiago.”

#SalamatMiriam #RIPMiriam

2014 YEARENDER: #fortheloveofheritage

Disyembre 27, 2014Mag-iwan ng puna

Minsan kong nabanggit sa isa sa aking mga Facebook post noong 2013 na gugulatin ko ang buong mundo sa 2014. Nang bitawan ko ang mga salitang iyon, bukas ang aking isipan sa realidad na binigyan ko ng pinakamalaking hamon ang aking sarili bilang isang Manilenyo at bilang isang Pilipino. Nagdaan nga ang tatlong daan at animnapu’t limang araw, masasabi kong hindi naging basta-basta ang taong magtatapos. Sa kabila niyon, hindi naman ako nabigo sa aking binitawang pangako. Katuwang ang daan-daang indibidwal na aking nakasalamuha, ipinagmamalaki kong sabihin na ginulat ko ang daigdig ngayong 2014.

Rescue, revive, relive Escolta!

Ilang buwan mula nang lisanin ko ang paglilingkod bilang kabataang lider ng pamahalaang lokal ng Maynila ay dinala ako ng aking mga prinsipyo sa isang tagong kalye sa tabi ng Ilog Pasig. Ang Escolta ay nakilala bilang isa sa mga pinakaunang pangunahing kalsada sa Pilipinas at siyang nagsilbing pangunahing pook pang-kalakalan ng bansa noong ika-19 dantaon. Kaiba sa kanyang katanyagan sa nakaraang apat na siglo, ang Escolta ngayon ay tinuturing na lamang bilang isang simpleng kalye sa Maynila na hindi nabigyan ng nararapat na pagkilala sa kanyang mga naging kontribusyon sa lipunan. Gamit ang kakayahang hinubog ng tadhana sa nakalipas na mga taon ay tumulong ako sa muling pagbuhay ng makasaysayang lugar na ito. Kasama ang mga kapanalig sa Heritage Conservation Society-Youth (HCS-Y) at Escolta Commercial Association Inc. (ECAI), naipalawig sa taong ito ang awareness campaign upang makilala ng mas nakararami ang Escolta. Bawat buwan ay naitatampok sa telebisyon, pahayagan, Internet at social media ang Escolta. Dahil dito’y mas dumami na ang mga taong gusto siyang makilala nang lubusan at karamihan sa kanila ay mga kabataan. Marami pang dapat gawin pero tiwala akong mapagtatagumpayan namin ito.

#selfiEscolta

Sa mga event na in-organize ko, ang #selfiEscolta noong July 5 na ang masasabi kong pinaka-makahulugan sa lahat. Bilang kauna-unahang street heritage festival sa Maynila, ibinandera namin sa madla ang kahalagahan ng Escolta sa pamamagitan ng sunod-sunod na tour, art market at night concert. Sa kabila ng muntikan nang pagka-postpone nito at iba pang naging problema, aberya at pagsubok habang dinadaos ang #selfiEscolta, ipinagpapasalamat ko sa Maykapal na naging matagumpay ang event na ito. Nagbukas ito ng mas maraming oportunidad upang dayuhin at kilalanin ng mga kapwa Pilipino at banyaga ang Escolta.

Boses ng Escolta

Nasanay akong magsalita sa harap ng maraming tao bilang youth leader ng lungsod. Ngayong taon, malugod kong ibinahagi sa marami ang lumalaking adbokasiya ng Escolta Revival Movement. Mula PLM, La Salle Dasma at UST hanggang Inquirer, TV5 at ANC, ginamit ko ang aking kakayahang mangaral upang ilahad kung gaano kaimportante ang Escolta sa kasaysayan at kung paano makakatulong ang sambayanan sa muli nitong pagsigla.

Mula Antipolo hanggang Iloilo

Bilang aktibong kasapi ng HCS-Y ay nagkaroon ako ng pagkakataong mapasyalan ang maraming lugar kung saan makikita ang mga kayamanang hindi matutumbasan ng modernisasyon at bagong teknolohiya. Ito ang mga istrukturang naging saksi ng pagbabago ng ating lipunan ay nananatiling nakatindig at ipinapakita kung gaano karangya ang Pilipinas noon. Nariyan ang mga bahay sa Malabon, ang Santos House ng Antipolo, ang aking muling pagbabalik sa makasaysayang lungsod ng Malolos at ang napakagandang downtown ng Iloilo City.

Mula artista hanggang Arsobispo

Hindi sumagi sa aking mga ambisyon ang makilala, makamayan at makausap ang mga personalidad na magiging mahalagang bahagi ng kasaysayan sa hinaharap. Sabi ko nga, kung panahon lang ngayon ng Kastila o Amerikano, masasabi ko nang napakasuwerte kong indio. Nakadaupang-palad ko ang anak ni Comedy King Dolphy na si Eric Quizon upang hingiin ang basbas ng pamilya upang itampok ang kanyang dakilang ama sa Escolta. Hindi ko aakalaing makakasama ko sa adbokasiya ang tanyag na arkitektong si ICOMOS Philippines president Arch. Dominic Galicia. Nakausap at nakatext ko rin sa ilang pambihirang pagkakataon si MMDA Chairman Francis Tolentino. Naging personal na kaibigan naman namin ang butihing administrator ng Intramuros na si Atty. Marco Sardillo. Nakakamangha rin na makamusta ang dalawang mayor ng Maynila: sina Hon. Alfredo Lim at dating Pangulong Joseph Estrada. Higit sa lahat, nakakataba ng puso ang mahawakan ang kamay, maka-selfie at biglaang maimbitahan nang personal sa kanyang Noche Buena ng Inyong Kabunyian, Luis Antonio Cardinal G. Tagle, ang arsobispo ng Maynila.

Kung ano-ano

Patuloy pa rin akong nagsusulat, bagaman hindi gaanong makapag-post sa Aurora Metropolis. Pinipilit ko pa ring tuparin ang aking pangarap na makagawa ng libro karamay ang naluluma ko nang laptop at ilang tasa ng kape. Baka next time na lang. Hindi rin mawawala ang mga inuman session, magdamagang heart-to-heart conversation sa ilang mga kaibigan at ang magmahal-at-mahalin moments. Masarap ding malasing paminsan-minsan basta kasama ang mga taong pinagkakatiwalaan mo. Natututo na akong tumawid sa manipis na pisi para magtagumpay. Naniniwala pa rin ako sa tuwid na daan. Kahit di nagsisimba, marunong pa rin akong magdasal sa Kanya sa mga oras ng problema at saya. Masaya ang buhay at walang dahilan para malugmok sa kalungkutan.

Pangarap para sa Maynila

Pinili kong mahalin ang lungsod ng Maynila dahil alam kong karapat-dapat siyang mahalin. Bilang kabisera ng Pilipinas, pinapangarap ko ang mas maganda at mas maunlad na siyudad kung saan ang lahat ay nabubuhay nang payak at maligaya. Sa kabila ng patuloy na pagbura sa mga importanteng bakas ng kanyang nakaraan, hangad kong mamulat ang lahat – ang gobyerno at mga kapwa ko Manilenyo – sa katotohanang ang pagpapahalaga sa kasaysayan ay kaakibat ng pag-unlad ng ating tanging lungsod sa kinabukasan. Hindi lahat ng luma ay hindi na kapaki-pakinabang.

Pasasalamat at pagkilala

Hindi matatapos ang artikulong ito nang hindi nagpapasalamat sa lahat ng naging bahagi ng aking paglalakbay sa taong magtatapos.

Salamat sa aking mga kasama sa HCS-Y, lalong lalo na sa pamunuan at mga aktibong kasapi dito. Patuloy nating ipaglaban ang karapatan ng mga kayamanan ng ating bayan. Mabuhay po kayo!

Salamat sa mga namumuno sa ECAI, lalong lalo na kina Ms. Cely Sibalucca, Ms. Marites Manapat, at kina Sir Robert at Ms. Lorraine Sylianteng sa lahat ng tulong at suportang binibigay ninyo sa inyong lingkod habang ginagawa ang aking mga dapat gawin sa Escolta.

Salamat sa mga taong kumikilala sa Escolta at patuloy na kumikilala sa makulay na nakaraan, kasalukuyan at hinaharap ng minamahal nating Queen of Manila’s Streets. Darating ang panahon na makakamit din niya ang karangalang nararapat para sa kanya.

Salamat sa Heritage Conservation Society sa pangunguna nina Ms. Gemma Cruz-Araneta at Mr. Ivan Henares sa pagtitiwala sa mga kabataan upang maging sundalo ng ating adbokasiya.

Salamat sa aking mga kaibigan: Cherry Aggabao, Prof. Neriz Gabelo, Macky Macarayan, outgoing PLM-College of Mass Communication dean Ludmila Labagnoy, Stephen John Pamorada, Clara Buenconsejo at Jericho Carrillo ng HCS-Y; Sir Marco Sardillo, Marcus Luna, Christopher Hernandez, at Herbert Eamon Bacani at Albert Ampong ng HBOX.

Salamat sa’yo Escolta dahil dama kong ako’y iyong pinagkakatiwalaan. Mananatili ako sa’yo hangaang sa iyong muling pagsigla.

Salamat sa aking pamilya na patuloy na umuunawa sa akin. Sa kabila ng pagsubok na ating nararanasan ngayon, nawa’y manatili tayong malakas at manalig sa Maykapal. Kaya natin ito!

At ang pinakahuli, maraming salamat sa ating Panginoong Hesukristo, sa ating Inang Maria at Poong Sto. Nino. Salamat po sa pagbibigay Ninyo ng tuloy-tuloy na biyaya, sorpresa at talento upang gawin ang aking misyon sa mundong ito. Patuloy po Ninyong basbasan ang aming lungsod at tanging bansa ng pagpapala at lakas upang harapin ang mga pagsubok. Inaalay po namin ang tagumpay ng aming bayan sa Inyong karangalan. Amen.

Halos katumbas ng pagmamahal sa ating pamilya at Diyos ang pag-ibig natin sa ating bayan. Hangad ko na mas maraming Pilipino ang magmahal sa bansang ito sa darating na taon, lalo pa’t isa ito sa mga mahahalagang sangkap ng kaunlaran. Ang 2014 ay isang pahiwatig na tayo, bilang Pilipino ay nabubuhay nang may dahilan at ito ay para mahalin ang bayang ipinagkatiwala sa atin ng Langit. Sana’y pahalagahan natin ito.

KAHON: Pinoy TV Game Shows – PILIPINAS, GAME KA NA NGA BA?

Oktubre 9, 20111 Puna

Una Sa Lahat: Ang artikulong ito ay unang inilathala ng inyong lingkod noong Mayo 2006 sa Ang Pamantasan, ang official student publication ng Pamantasan ng Lungsod ng Maynila. Mayroon lamang kaunting pagbabago at dagdag na impormasyon sa iilang bahagi upang tumugma sa kasalukuyang panahon. Nilalaman nito ang ilan sa mga mahahalagang pangyayari sa Philippine television kung kailan umangat ang format ng game shows sa kultura ng lipunang Pinoy.

Sa loob ng 58 taon, naging malaking bahagi sa buhay ng mga Pilipino ang isang kahong may bintanang puno ng kamangha-manghang mahika – ang telebisyon. Ang bintanang ito ang nagsisilbing daan ng komunikasyon at impormasyon tungkol sa mga nagaganap sa kapaligiran. Ang bintanang ito ang naglalabas ng tunay na emosyon at ugali ng mga tao sa kani-kanilang estado sa buhay. Ang bintanang ito ang pumupukaw ng ating makabayang damdamin sa tunay na kondisyon ng ating ginagalawang lipunan. Ang bintanang ito ang nagsisilbing libangan at pag-asa ng mga gustong umangat ang kabuhayan.

Isa sa mga pinakamalaking hain ng telebisyong Pinoy sa masa ang konseptong tinatawag nating ‘game show’. May iba’t ibang istilo, iba’t ibang paraan ng paglalaro, at iba’t ibang laki ng premyo. Pero may maituturing tayong tatlong pinakamahahalagang layunin ng game show: ang magbigay ng impormasyon, ang magpaligaya sa mga tagasubaybay nito at ang magbigay ng mga papremyo para makatulong sa kapus-palad nating mga kababayan.

DITO TAYO MAGSIMULA

Bago pa man umusbong ang TV game show at maging ang mismong telebisyon, meron nang parehong konsepto ng programa ang tanyag sa radyong Pinoy, pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig at noong dekada ’50. Isa rito ay ang ‘Kwarta O Kahon’ na pinangungunahan ng tinaguriang Hari ng Pinoy Game Shows na si Pepe Pimentel o Tito Pepe kung tawagin. Gayundin, ang sikat na noontime variety show noon na ‘Student Canteen’ ni Leila Benitez, kung saan ang mga segment nito ay mga palaro’t tunggalian sa pag-awit.

Ang konseptong ito ay sinimulang ipasok sa mahiwagang kahon noong 1958 nang ilunsad ng ABS-CBN Channel 3 ang kauna-unahang game show sa telebisyon, ang ‘What’s My Living?’. Hindi rin nagtagal, ang kinabaliwang laro ng bayan na ‘Kwarta O Kahon’ ay naging laman na rin ng libangan sa telebisyon sa pamamagitan ng ABS-CBN Channel 9 noong dekada ’60. Nagtagal ang programang ito ng mahigit 38 taon sa parehas na channel (RPN Channel 9) at parehong host, sapat upang tawagin itong longest running game show sa kasaysayan.

Napukaw din ng konsepto ng game show ang mga kabataang mag-aaral. Noong kalagitnaan ng dekada ’70, inilunsad ang ‘National Super Quiz Bee’ at ngayo’y nasa ikatlong dekada na ng pagsasagawa ng mga kompetisyon sa mga piling mag-aaral ng elementarya, sekondarya at kolehiyo.

HUMANDA NA…

Nagbalik ang sigla ng game shows noong dekada ’90. Animo’y naging parlor game ang istilo ng ilang mga game show. Ilan sa mga sikat na game shows noong panahong iyon ay ang ‘Game Na Game Na!’ nina Roderick Paulate at Pangie Gonzales, at ‘Ready, Get Set, Go!’ nina Eric Quizon, Eula Valdez, Eagle Riggs at Patrick Guzman sa ABS-CBN Channel 2; at ‘Gobingo’ ni Arnell Ignacio sa GMA Channel 7, kung saan tinagurian siyang Game Master ng Philippine Television.

Sa dekada ring ito, halos naging game show format na rin ang mga noontime variety show, tulad ng pinagmulan nito noong dekada ’50. Ang mga programang Eat Bulaga (ang longest running noontime variety show) ang naglunsad ng ilang mga palaro noon na ‘Kaserola Ng Kabayanan’ at ‘Lottong Bahay’. Maging ang katunggali nitong ‘Sang Linggo nAPO Sila’ ng APO Hiking Society sa ABS-CBN 2 ay nagkaroon ng kinabaliwang ‘Grand Sarimanok Sweepstakes’ kung saan kailangan nong mag-purchase ng produkto ng mga sponsor upang makasali.

NEXT LEVEL NA…

Sa pagpasok ng ikatlong milenyo ay nag-iba ang dating simpleng Pinoy TV game show. Naging senyales ng pagbabagong-anyo ang pagdating ng mga tanyag na game shows mula sa ibayong dagat, ang ‘Who Wants To Be A Millionaire’ at ‘The Weakest Link’. Ang mga ito ay ipinalabas sa IBC 13 sa pamamagitan ng Viva Television. Dahil sa naging klik ito sa masa ay hindi nagpatalo ang mga Pinoy na gawa. Sinimulan ito ng ABS-CBN noon 2002 nang ilunsad ang kanilang 100% all Pinoy modern game show, ang ‘Game KNB?’ na pinangunahan ni Kris Aquino, kung saan tinagurian siyang Reyna ng Pinoy Game Shows. Sinundan ito ng ‘Korek Na Korek Ka Dyan!’ nina Vic Sotto at Joey de Leon ng TAPE Inc. (ang producer ng Eat Bulaga, kung saan nanggaling ang naturang game segment) at ng ‘K! The P1,000,000 Videoke Challenge’ ni Arnell Ignacio, parehong nasa GMA 7. Hindi rin nagpadaig ang ABC Channel 5 dahil kinuha nila ang mga sikat ding ‘Wheel Of Fortune’, ‘Family Feud’ at ‘The Price Is Right’. (Nitong mga huling taon ng unang dekada ng 2000 ay nakuha ng ABS-CBN ang franchise Wheel Of Fortune at The Price Is Right, samantalang nakuha naman ng GMA 7 ang franchise ng Family Feud) Lumikha naman ng malaking ingay sa tanghali ang mga game segment ng mga noontime variety show tulad ng ‘Pera O Bayong’ ng Magandang Tanghali Bayan at ‘Laban O Bawi’ sa Eat Bulaga, na nagpasikat sa Sexbomb Dancers.

Nabago na rin ang konsepto ng Pinoy TV game show sa kaanyuan ng reality shows, dahil sa kasikatan ng Fear Factor, isang banyagang reality challenge show sa America. Sinimulan ito ng ‘Extra Challenge’ ni Paolo Bediones at Miriam Quiambao sa GMA 7 (mula sa magazine show na ‘Extra Extra’ ni Bediones at Karen Davila) noong 2003. Nagbago rin ng game format ang ‘Game KNB?’ at naging ‘Next Level Na! Game KNB?’

Noong 2004, sa halos isang taong pagkawala, muling nagbalik ang ‘Game KNB?’ sa ere upang palakasin ang pantanghaling timeslot ng ABS-CBN. Tumagal ito hanggang matapos ang programa noong 2010 nang mapagdesisyunan ng bago nitong host na si Edu Manzano na sumabak sa halalan bilang kandidato sa pagka-pangalawang pangulo. Nagbago rin ng format ang ‘K!’ at naging ‘All Star K!’ nina Jaya at Allan K., kung saan ang mga manlalaro ay puro artista lamang. Noong Pebrero 2005, tuluyan nang nasakop muli ng game show ang noontime television dahil sa paglulunsad ng ‘Wowowee’ ni Willie Revillame sa ABS-CBN 2 na nilagay pagkatapos ng ‘Game KNB’. Natapos ang programa noong 2010 dahil sa insidenteng kinasangkutan ni Revillame at ng radio host na si Jobert Sucaldito. Sa kasalukuyan, nagtayo si Revillame ng sarili nitong production outfit (Wil Productions) at tinuloy sa TV5 (dating ABC 5) ang kinasanayan niyang game variety format na may titulong ‘WilTime Bigtime’.

ANG JACKPOT…

Hindi maikakailang malaking hatak sa kasikatan ng game shows ang mga papremyo. Kung dati’y pupwede na ang ilang daang piso’t mga regalo mula sa sponsors, ngayon, hindi lang milyun-milyong pisong salapi kundi may mga sasakyan, appliances at house and lot pa. Kumpara sa mga dating game show, ilang patunay sa lalo pang kasikatan ng game shows ay ang mga libu-libong mail entries, text entries, at mga taong nakapila sa labas ng mga himpilan para sumali sa mga ito.

Sa mga nabanggit na patunay ay lumalabas ang positibo’t negatibong implikasyon ng makabagong TV game show sa Pilipinas. Sa ngayon, kaalinsabay ng iyong paglalaro sa mga game, meron kang mga tinatawag na home partners, text partners at charity na matutulungan mo kapag nagwagi ka sa nilalaro mo. Meron din namang mga game show na hangga’t hindi nakukuha ang jackpot prize ay lumalaki ito nang lumalaki. Meron namang sa pagnanais na manalo, kailangan nilang mandaya o manlinlang ng kapwa upang sila ang makuha. Halimbawa nito ang naging kaso sa anibersaryo ng Magandang Tanghali Bayan noon, kung saan sa anniversary edition ng ‘Pera O Bayong’, ang nagwagi para maglaro sa jackpot round ay nandaya pala dahil sumingit lamang siya sa mga nakapila sa tamang sagot. Dahil sa insidenteng ito, kinailangang pabalikin sa susunod na episode ang mga natanggal na kalahok upang maglarong muli.

Ang trahedyang naganap sa unang anibersaryo ng ‘Wowowee’ noong Pebrero 4, 2006 sa ULTRA Pasig ay isang resulta ng desperasyon para sa malalaking premyo sa isang game show. Isinakripisyo ng halos 70 kataong nasawi ang pagod, dumi sa katawan at pamilya, kapalit ang pag-asa na sila’y mapili at manalo ng mga naglalakihang papremyo. Hindi lang ang mga premyo ang naging implikasyon dito, pati na rin ang pamamahala ng isang malakihang pagganap ng isang programa sa labas ng himpilan at ang crowd control sa labas ng venue ay kinuwestiyon din dito.

Tulad ng isang TV game show, ang mga isyung tulad ng kahirapan at kawalan ng trabaho ang mga nagsisilbing katanungang hinahanapan ng kasagutan at kinakailangang malampasan. Kumbaga, tayo ang mga manlalaro sa isang malaking studio na kung tawagin ay Pilipinas. Kailan ba natin mahuhulaan ang kahong kinalalagyan ng ‘1’ para makuha ang P1,000,000 na lulutas sa ating mga problema? Kailan natin makikita sa Tarantarium at kailan natin masasakto ang pag-ikot ng roleta ang mga sagot na makapagbibigay sa ating bansa ng higit pa sa isang milyong pisong halaga ng magandang kinabukasan? Konting tiis pa! Think positive! Mahahanap din natin ang jackpot!