Dear 32-Year-Old Lem

2015-category-title-tambuli copy2020-AURORA-post-featured-image

 

Dear 32-year-old Lem,

Apat na taon ang nakaraan nung huli kitang sulatan. Ang daming nangyari, at ang pareho nating hindi namamalayan ay marami na palang pagbabago sa buhay nating pareho.

Truth be told… wala ka na sa kalendaryo!

Pero akalain mo yun, narating mo pa rin ang malayo-layong edad na ito.

Oo, marami. Pero hindi mo na maalala ang lahat ng mga iyon, maliban na lang kung na-post mo sa Facebook o Instagram na lahat ay taon-taong ipinapaalala sa’yo dahil sa Facebook Memories. Siguro, kung hindi na binabalikan ng social media ang nakaraan mo, malamang ay hindi mo na rin talaga gugustuhing sariwain ang iba rito.

Alam nating pareho kung gaano mo kamahal ang kasaysayan ng bayang ito, lalo na ng ating pinakamamahal na Maynila. Marami tayong sinakripisyo para lang mapagbigyan ang iilan dahil alam nating makakatulong sila para makaahon ang ating siyudad. Alam kong hindi mo sila pinagsisisihan, pero kung ako ang tatanungin, masakit mang sabihin pero kung nasunod lang ako, mas maaga mong nakuha ang kapalarang para sa’yo.

Ngunit magkaiba ang kapalaran at tadhana.

Siguro nga ay hindi ikaw ang pinakaswerteng tao, pero itinadhana ka sa mas mahirap pero mas dakilang bagay. Hindi man dakila sa pananaw ng marami, pero sa lahat ng nagawa mo, lantad man o lihim, sobrang proud ako sa ‘yo.

Ngayong 32 ka na, naniniwala akong may mga kaya ka pang gawin. Hindi ka marunong mapagod sa pag-iisip ng mga pwedeng magawa, maliban na lang sa mas madali ka nang antukin. Pero naalala ko na sinabi mo ilang taon na ang nakaraan na gusto mo na ring magpahinga sa mga oportunidad na mas nararapat para sa mga mas bata sa atin. Nabanggit mo rin na tutulong ka lang kapag hinihingi nila ang paggabay, talento o opinyon mo. Gusto mo ng mas tahimik na buhay para sa sarili mo at lahat ng mga patungkol sa iba ay ituturing mong trabaho. Muli, kung ako lang ang tatanungin, mas gusto ko iyon dahil iniisip mo ang makakabuti para sa’yo.

Ngunit parang hindi ka mapigilan. At hindi mo rin mapanindigan ang iyong mga pinangako.

Hindi ko sinasabing hindi ka marunong tumupad sa pangako. Naintindihan ko na sinubukan mong maging makasarili sa aspetong kailangan mo nang ayusin ang sarili mong buhay para sa kapakinabangan mo. Ngunit hindi mo talaga kayang maging “makasarili”, at kung pagiging makasarili ang paglingkuran sa pinakamaliit na paraan ang iba, nananalig man sila sa kakayahan mo o hindi, siguro ay wala nang dahilan para ibahin ang pananaw na ito. Yan ay ikaw, at sa dugo at utak mo, hindi na natin siguro matatanggal ito. Simpleng tao ka lang, hindi ka kikilalanin ng kasaysayan tulad ng mga taong hinahangaan at tinitingala mo, pero maswerte ang bayang ito na may tulad mo na naging makasarili para sa karangalan ng kanyang tinatanging siyudad at para sa tinatangi niyang bansa.

At tulad ng iyong laging sigaw ng paninilbihan: Para sa Panginoon, Para sa Inang Bayan, Para sa Kinabukasan.

Wala ka na kalendaryo, pero hindi ito dahilan para mawala ka sa ikot ng mundo.

Happy 32nd birthday, Lem.

 

Nagmamahal,
The Unloveable Lem.

2018 YEARENDER: Mga Biglaang Hindi Malilimutan

2015-category-title-tambuli copy2018-YEARENDER

Walang dapat na asahan sa buhay na ito. May expectations tayo, pero hindi lahat ay nangyayari o dumarating. Pero kahit ganoon ay may mga biglaang pangyayari sa buhay natin ang hindi natin malilimutan. Hindi ko maitatangging nagbigay ng mga markadong biglaan ang 2018 sa akin.

Wala akong dahilan para hindi ipagpasalamat ang mga ito, maging ang mga biyayang patuloy na umaapaw sa isang buong taon ng saya, lungkot, kilig, nerbiyos at kung ano-ano pang emosyon.

Biglaang palit ng karera

Matapos ang ilang taon sa lokal na gobyerno ay pinili kong tahakin ang isang karerang gustong-gusto ko – ang larangan ng komunikasyon. Kumportable man sa pagtulong sa opisina ni Manila 1st district councilor Niño dela Cruz, dumating ang isang oportunidad na walang dahilan para hindian.

Ang bagong karera palang ito ang magbibigay ng mas marami pang biglaan sa inyong lingkod. Kumbaga, ito ang naging pinto sa mga sorpresang hindi ko inaakalang mararanasan ko agad-agad.

Biglaang “Makatizen”

May mga kaibigan ang nakakaalam na ayokong magtrabaho sa kahit anong lugar sa Makati. Elitistang siyudad para sa akin ang Makati at lagi kong nararamdaman na hindi ako para sa mga ganoong klaseng propesyon.

Pero dahil sa bagong trabaho ay, sa wakas, naging Makati boy na ako. Pero akala ko ay hanggang doon lang yun. Pahirap na nang pahirap para sa akin ang bumyahe mula Maynila, kahit pa ikompromiso ko ang mahal ng pamasahe sa Grab. Pagkalagpas ng ikaanim na buwan ko sa trabaho, nagdesisyon ako, kasama ang ilang mga kaopisina na mag-renta ng dorm na malapit doon.

Sa unang pagkakataon, naranasan kong intindihin ang lahat sa akin. Magdesisyon sa sarili kong pagkain, maglinis ng aking espasyo, magbayad ng renta at magpalaba sa hindi ko nanay.

Biglaang paglisan sa paglilingkod sa Panginoon

Lubos kong inihingi ng paumanhin sa Diyos ang pansamantala kong pagtigil bilang lector/commentator sa Basilika ni San Lorenzo Ruiz o kilala ng lahat bilang Binondo Church. Masakit para sa akin na iwan ang serbisyo pero dahil sa hirap ng biyahe at trabaho ay kinailangan kong isantabi ang sa palagay ko’y pinaka-dakilang kaya kong gawin para sa aking pananampalataya.

Biglaang pagbibitiw sa adbokasiya

Malaking bagay ang 2018 sa akin bilang youth leader dahil pinagkatiwalaan ako ng Millennials PH na maging national executive vice president ng organisasyon. Pagkakataon ito upang maging mas marami pang kabataan ang magabayan ko ng aking maraming taon na karanasan sa youth volunteerism.

Ngunit para sa larangang nag-aambag din nang sobrang laki sa isang dambuhalang misyon, masakit kong binitiwan ang posisyon at iwan ang MPH bilang isa sa mga aktibong miyembro nito. Maraming buwan din ang lumipas na ang tanging balita ko lang sa kanila ay sa social media at ang tangi ko lang magagawa ay mga kakapiranggot na payo sa ilan sa mga ginagawa nila.

Pero hindi rin ito nagtagal dahil ngayong kalkulado ko na ang responsibilidad ko ay nakabalik din ako bago matapos ang taon. Laging karangalan ang pangalagaan, paglingkuran at bigyang-karunungan ang ating mga kabataan.

Biglaang “all-access”

Nakakatuwa na mabigyan ng pagkakataon sa mga importanteng pangyayari sa ating bansa. Ngayong taon ay nakakilala ako ng maraming prominenteng tao, mga bagong kakilala mula sa iba’t ibang grupo at nakapunta sa iba’t ibang mahahalagang aktibidad.

Isa sa mga ito ang Cinemalaya. Sa tinagal-tagal kong tinatangkilik ang taunang indie film festival ay ngayong 2018 ko magagawang makapag-purchase ng all access pass. Kumpleto kong napanood ang halos lahat ng competing at exhibition films sa taong ito. Buti na lang at pinayagan akong mag-leave nang halos isang linggo sa trabaho para magawa ang napakasayang viewing experience na ito.

Biglaang Tingloy

Sa huling pagkakataon ay nakasama ako ng mga dating kaopisina sa Manila City Hall sa isang bakasyon sa Tingloy, Batangas. Bilang mahilig sa dagat ay tuwang-tuwa talaga ako sa malinaw na tubig doon at sa unang pagkakataon ay nagawa kong mag-snorkling kahit saglit. May konting takot dahil hindi ako makahakbang nang maayos sa lantsa galing sa dagat pero nagawan naman ng paraan.

Biglaang Baguio

Umpisa ng 2018 nang sumama ako sa mga kaibigan ko pa-Baguio. Isa rin ito sa mga biglaang bakasyon na hindi ko makakalimutan. Pero akala ko ay isang beses lang din ako makakapunta sa summer capital ngayong taon.

Pagkatapos ng 11 buwan ay nakabalik ako sa Baguio, kasama naman ang aking mga kaopisina. Kung limitado ang naging paglilibot noong unang punta ko doon ay halos nahilo naman ako sa sumunod. Pero kahit pagod at ubos ang pera, ang pangalawang biyahe sa Baguio ay nakakamangha.

Biglaang level up ni Aurora Metropolis

Para sa isang matagal nang blog site, mahirap para sa manunulat na ito ang gawing pormal na website ang Aurora Metropolis. At nang dumating ang pagkakataong makapundar ng pondo para maisakatuparan ito ay ginawa ko ang dapat gawin ng isang blogger: ang tuluyang gawing website ang Aurora – ang aurorametropolis.blog.

Gawa ng trabaho at maraming ganap sa buhay kung bakit sa kabila ng pagiging website ng Aurora ay hindi pa rin ako aktibo sa pagsusulat. Kung ako lang ang masusunod ay araw-araw ko siyang lalamanan ng mga bagay na natutunan ko. Pero walong taon na ang Aurora at nananatili siyang nasa paningin ng maraming tao, kilala ko man o hindi, na tumatangkilik sa kanya. Hangga’t nasa sistema ko ang pagsusulat, hindi mawawala ang Aurora Metropolis sa aking buhay.

Hindi biglaang pasasalamat

Kahit nakakabigla ang taong 2018 ay taos sa puso ang pasasalamat ko sa lahat:

Salamat kina Sir Boom Enriquez, Geil Hernandez-Lonsania, Biboy Davila at mga kasama ko sa trabaho. Masaya akong maging parte ng ating napakasayang opisina.

Salamat kina Konsehal Niño dela Cruz, Christine dela Cruz, Cheryl dela Cruz at Missy Villaruel sa inyong masusing pag-unawa at pagsuporta sa naging bagong kabanata ng aking karera.

Salamat kina Rizza Duro, David Renn Santos, Harvey John Padilla, Marjon Fenis, Jhayee Ilao at sa lahat ng namumuno at bumubuo ng Millennials PH sa patuloy na pagtanggap sa kabila ng abalang oras sa trabaho. Tuloy-tuloy pa rin tayong mag-aambag ng ating kaalaman at kakayahan para sa bayan.

Salamat sa mga kaibigang nariyan kapag kailangan ng inyong lingkod ng makikinig, makakasama at makakakwentuhan: Cherry Aggabao, Rio Iwasaki, Mikaela Burbano, Diego delos Reyes, Dale Albores, Melody Aroma-Escalada at marami pang iba. Hindi ko man kayo nabanggit ay buong puso ko kayong minamahal dahil sa pagmamahal nyo sa akin.

Salamat sa Direk Pepe Diokno at Abe Diokno sa paniniwala sa aking kakayahan para tumulong bilang isang “campaign volunteer” kay Atty. Chel Diokno.

Salamat sa mga idolong hinahangaan ko dahil sa kanilang tunay na paglilingkod sa ating bansa, lalong lalo na kay Vice President Leni Gerona Robredo.

Salamat sa aking pinakaiirog na siyudad. Dear Manila, alam kong may kaunti kang pagtatampo sa akin. Pero alam mo rin na hindi ka mawawala sa puso’t isip ko. Darating ang panahon ng aking laban para sa iyong karangalan. Kailangan ko lang mamuhunan ng lakas ng loob upang mapagtibayan ito. Walang bibitiw, irog ko.

Sa iyo – “G” – salamat sa patuloy na inspirasyon at mahaba-habang pasensya. You know what I mean. 😉

Salamat sa aking pamilya na walang sawang sumusuporta sa kahit anong gawin ko: kay Nanay, Kuya Jojo, Kuya Ramon, Kuya Abet, Ate Airine, Rmon, Bruce Liit (ang bunso naming aso) at kay Tatay, Baby Bunny at kay Bruce na nasa piling na ng ating Maykapal.

Higit sa lahat, lubos ang aking pasasalamat sa ating Panginoong Hesukristo, Inang Maria, Poong Santo Niño de Tondo at San Lorenzo Ruiz de Manila sa pagbibigay ng walang hanggang pagpapala. Biglaan man o hindi, ang inyong biyaya ay tunay na makahulugan sa paghubog ng aking buhay ngayon. Lahat po ng biyayang aming natanggap ay aming ibinabalik sa Inyo dahil ang lahat ng ito’y naging posible dahil sa Inyong Karangalan at Kadakilaan. Amen.

 

Alam kong marami pang parating para sa akin. Bagyo man ito ng blessings o unos ng mga pagsubok, sa aking kakayahan at paniniwala ay kakaharapin ko ang mga ito nang may positibong pananaw at kaisipan. Tuloy ang buhay, tuloy ang paglalakbay.

Maligayang bagong taon sa ating lahat. Maligayang pagdating, 2019!

 

 

cropped-article-stoper.png

FAST POST #19: Subliminal Messages

Wala ako sa tamang pag-iisip ngayon para bumuo ng isang article. Medyo masama ang pakiramdam ng inyong lingkod habang tinitipa ang post na ito kaya parang Twitter lang ang labas ng impormasyon galing sa utak ko. Cluttered ang mga ideya na di sapat para makabuo ng mas malaking pangungusap o talata. Ngunit kahit ganoon, hayaan ninyo akong magbahagi ng dalawampung bagay na nasa isip ko sa mga oras na ito.

1. Gusto kong bawasan ang pagkain ko ng kanin… pero lagi namang masarap ang ulam.

2. Kaya nagkasakit ako ngayon dahil (yata) sa pakikinig ko ng Wild Confessions noong October 16. Tawa kasi ako ng tawa nun kaya inubo ako nang malala.

3. Hindi ko trip makipagtext sa lahat. Mas gusto ko lang mag-GM.

4. Maganda ang bagong Christmas station ID ng ABS-CBN. Walang kokontra.

5. Panatag akong mananalo ulit si Barrack Obama sa U.S. elections. Kung hindi man, okay lang. Di naman ikabababa ng pride ko yun.

6. Kampante pa rin ako sa administrasyong Aquino. Mas tumatag ang paniniwala kong gaganda pa ang ekonomiya ng Pilipinas sa kanyang panunungkulan.

7. Nakakairita ang mga Pilipinong nagsasabi na racist daw ang mga Pilipino.

8. Nakakatawa (with sarcasm) ang ilang mga taong nagmamagaling at nagpapanggap na may alam kung paano mamanduhin ng pamahalaan ang Pilipinas. May ginagawa ba sila para makatulong sa gobyerno para sa bansa?

9. Walang pakialam ang ibang tao kung maka-Liberal ako. At wala rin akong pakialam kung maging oportunista sila sa gobyerno ngayon.

10. Ayoko na kay Isko Moreno. Akala nya ikakapanalo nya ang paninira kay Mayor Lim. Sana di na ginagatungan pa ni Erap.

11. Mas bilib pa rin ako sa mga pelikulang gawa ng Pilipino.

12. Masyado raw O.A. ang Pilipino kung mag-react kapag sinisiraan ang bansa natin o ang lahi natin. Kapwa Pilipino pa natin ang nagsasabi nun. Eh ano naman? Kaya nga tayo nagre-react dahil masakit ang katotohanan at di mo masisisi ang mga nasaktan dahil nanggaling na tayo sa panahong inapak-apakan na tayo pero di tayo lumaban.

13. Di ko type si Bella Padilla at Lovi Poe, at lalong di ko type si Marian Rivera

14. Maraming beses na di na ako natutuwa sa tatay ko.

15. Gusto kong mag-aral ng Creative Scriptwriting course sa Asian Academy of Television Arts.

16. Nangangati ang lalamunan ko. Kelan kaya mawawala ito?

17. Gusto kong mag-videoke.

18. Sinusumpa ko ang mga taong tutol na magkaroon ng prosesong pangkapayapaan sa Mindanao.

19. Nakakatuwa! May ANC na kami sa cable.; at

20. Bawal akong umibig ngayon.

Karamihan sa mga sinabi ko ay may sama ng loob. Sana, sa pamamagitan nito ay mabawasan ang bigat sa puso ko.