FAST POST #34: Utang na Loob

Hulyo 28, 2015Setyembre 30, 2018Mag-iwan ng puna

“Kung hindi dahil sa amin, wala ka dyan sa kinalalagyan mo.”

Kultura nating mga Pilipino ang tumanaw ng utang na loob sa mga tao’t grupong tumulong sa atin. Isa itong kaugaliang masasabing natatangi sa isang bansang nagsimula sa wala’t nakatanggap ng tulong at suporta mula sa iba pang bansa.

Ngunit may tanong na bumabagabag sa ilan sa atin: kailan nga ba natatapos ang utang na loob? Ito ba ay panghabambuhay o sa limitadong panahon kung kailan natumbasan na nito ang halaga ng naitulong ng pinagkakautangan mo ng loob?

Sa larangan ng paglilingkod bayan, paano kung ang isang tao’y nagbitiw sa kanyang pwesto sa isang samahang nagbigay sa kanya ng maraming koneksyon at pagkakataon, matatawag mo ba ang taong ito na “walang utang na loob”? Matatawag bang “oportunista” ang taong ito na ginamit ang mga koneksyon at pagkakataon upang iangat ang sarili at adbokasiyang pinaglalaban niya? “Makasarili” bang matatawag ang hindi pakikiisa sa grupong para sa kanya, marahil, ay hindi na direktang nakalinya sa kanyang paniniwala?

Ang pagtulong ay hindi kailanman sinusukat sa kung gaano kalaki ang kailangang ibalik sa’yo ng taong tinulungan mo. Hangga’t alam mong nakatulong ka nang taos-puso, nanatili man ito sa piling mo o bumitiw upang tumahak sa kabilang panig ng buhay, dapat mo itong ipagpasalamat. Hayaan mong palayain siya na dala ang lahat ng koneksyon at oportunidad na naibigay mo. Mas nakakagaan ng pakiramdam kung nakita mong umunlad siya at ang mga natulungan niya dahil sa mga naitulong mo.

Sa mga natulungan, walang dapat ikabahala kung ginamit mo ang koneksyon at pagkakataon sa mga akmang sitwasyon kahit pa hindi direktang apektado ang grupong dati mong kinabibilangan. Hindi lahat ng oportunista ay mapang-abuso. Hindi lahat ng bumibitiw ay tuluyang sumusuko. Hangga’t alam mong natulungan mo ang sarili mo at mas nakakatulong ka sa mas marami tulad ng kung paano ka nakatulong noong nasa loob ka pa ng dati mong samahan, hindi mo ito dapat na ipagdamdam.

Kung ano man ang naging resulta ng iyong pagtulong o pagtanaw ng utang na loob, hayaan mong tadhana o ang kasaysayan mismo ang humusga rito.

Sa panulukan ng Pinpin at Escolta

Mayo 22, 2015Mayo 22, 2015Mag-iwan ng puna

Sa panulukan ng Pinpin at Escolta

Habang ikaw ay sabik na hinihintay,
Nanunuot sa aking lalamunan
Ang sorbetes na kulay puti’t luntian,
Nakasilip sa bintana,
Umaasa.

‘Di masama
Pero alam kong ‘di tama
Ang magpunla ng aking nararamdaman,
Sabayan pa ng sanlaksang kabaliwan
Na nagpamanhid sa pusong walang malay.

Unti-unti nyang tinutunaw ang laman
Ng nanlamig at sumasablay kong buhay.
Bawat dila,
Tikim at nginig ng saya
Ay may sakit, luha sa kinabukasan.

Lumipas ang lamig, init ay bumigla
Sa kalamnan
Kong dinaya ng sarap, tamis, ginhawa.
Gising na nga bang tuluyan
Sa pag-ibig na ‘di pwede maging tunay?

Pagngiti ko’y lumungkot, tumamlay
sa pagbukas ng pintuan
nang dagling magpasyang ika’y hiwalayan.
Alam ko na
Kahit mahirap, wala na’ng magagawa.

Ang hapdi sa ‘king isipan,
‘Di ko kaya
Na umakyat sa jeep kung saan sasakay.
Dapat sa sarili’y ipaunawa
Na tanggapin ang pawang katotohanan.

Palayo na ako sa Calle Escolta,
Tila umalis na rin sa kasalanan
At ilusyon ng maling pagmamahalan.
Nais ko nang humiwalay.
Ayoko na.

FAST POST #33: Para Kina Christian at Eileen (… mula sa taong wala pang balak “lumagay sa tahimik”)

Abril 17, 2015Abril 17, 2015Mag-iwan ng puna

Isang pambihirang pagkakataon ang masaksihan ang isang kaibigan na nagmamartsa patungo sa kanyang panibagong kabanata – ang pagiging kabiyak ng taong kanyang minamahal. Puno ng sorpresa ang buhay sapagkat dumating na ang ganitong kaganapan kahit pakiramdam ko ay parang kahapon lang nung nagbibiruan pa kami sa loob ng AP office (student publication office ng PLM) tungkol sa kanyang buhay pag-ibig. Mahiwagang tunay ang tadhana: ang dating nene ay naging lawyer at di kalauna’y isa nang maybahay.

Ang mga kaibigan mula sa Ang Pamantasan kasama ang pinakamagandang babae sa Morong, Bataan noong April 9, 2015.

Selfie kasama ang bride

Ika-9 ng Abril 2015, alas-tres ng hapon ay ikinasal si Atty. Mary Eileen F. Chinte sa kasintahan niya ng humigit-kumulang limang taon na si Atty. Christian B. Cabrera. Naging saksi ang simbahan ng Nuestra Seniora del Pilar sa bayan ng Morong, Bataan sa pag-iisang-dibdib ng dalawang taong simple kung mamuhay pero walang kasing tibay ang tatag ng pagkatao.

Personal ko ring hindi makakalimutan ang araw na ito dahil sa kauna-unahang pagkakataon ay nag-emcee ako sa isang wedding party. Para sa akin, hindi lang ito basta simpleng hosting event dahil pinapangunahan ko ang isang kasiyahang panimula ng kanilang buhay bilang mag-asawa.

Alam nating lahat na may mga pagsubok na darating at marami sa mga iyon ang hindi ninyo makakaya nang kayo lang. Narito kaming mga kaibigan ninyo kung anuman ang kaya naming maitulong. Higit sa lahat, nariyan ang Panginoon at inyong pamilya upang maging mas matibay sa mga hamon ng buhay. Walang duda na magiging cool na magulang kayo kaya lalo kaming nananabik na makakita ng mga maliliit na version ninyo.

Masaya ang buhay, huwag masyadong sisimangot at manatiling positibo sa lahat ng bagay. Kailanman, ang mag-asawang masiyahin ay mag-asawang pagpapalain. Congratulations, Ian at Ei!