Tag: pag-asa

FAST POST 51: Kailan Ka Handa?

Mag-iwan ng puna

Naging topic sa isang online advent recollection ang tungkol sa pagdating ng ating Panginoon. Walang nakakaalam, ika ng pari, kaya dapat tayong maging handa sa Kanyang pagbabalik sa lupa. Nagtanong siya sa lahat na kung ngayon Siya tutungong muli sa ating daigdig, tayo ba ay handa sa Kanya? Kasunod noon ay ang tanong na noon pa ako may sagot — tayo ba ay handa sa kamatayan?

Ako? Noon pa. 25 years old. Yun ang taning ko sa sarili ko. Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko ay tapos na ang misyon ko. Sa katunayan, naghanda na ako ng parang last will na nilagay ko dito sa blog, tatlong taon bago ako mag-beinte singko. Ang sinulat kong “Sa Aking Pagyao” ay mga habilin sa aking pamilya kung sakaling malapit na akong mawala sa mundo. May iilang kaibigan na nakaalam nito, at kung sakali ngang nandoon na tayo sa punto ng pamamayapa, ay sila na ang maghahain nito sa kanila.

Pero lumipas ang panahon. Buhay pa ako. After ng 25th birthday ko noong 2013, mas marami pang nangyari na hindi ko inakala. Ang isa rito ay yung mas napalapit pa ako sa aking Maylikha.

Alam kong handa na ako kahit anong oras, at lalo kong napatunayan na dapat talaga nating ihanda ang sarili natin sa pagdating Niya. Para sa akin, hindi tayo ang may hawak ng ating tadhana. Mananatili tayo kung kailan tayo kailangan ng ating daigdig.

Sa mga susunod na araw ay susulat ako ng updated version ng aking 2010 last will. Mas maraming nagbago at mas maraming dapat pag-iwanan ng habilin. Sana lahat tayo ay handa, sa kamatayan man o sa pagbabalik ng ating Panginoon. Mahalaga ito lalo’t sa mga panahong sinusubok tayo ng panahon, ang kinakapitan lang natin ay Siya at ang pag-asa.

FAST POST 46: Mga Pangarap na Mahirap Tuparin

Mag-iwan ng puna

Minsan, hindi ko alam kung bakit hindi nagkakatugma ang kondisyon ng buhay ko sa mga misyong gusto kong maisakatuparan. Yung tipong sa lawak ng naaabot ng kaalaman mo ay napakaraming pangarap ang gusto kong makuha pero dahil na rin sa kakapusan sa napakaraming bagay ay mahirap mangyari.

Binabagabag ako ng mga bagay na gusto kong gawin noon at hanggang ngayon ay hindi ko magawan ng areglo para matupad. Hindi ko alam kung katamaran, pero napanghihinaan na rin ako ng pag-asang magagawa ko siya sa buhay kong ito.

Tama nga siguro ang isa kong dating kaibigan dati. Masyado akong ideal mag-iisip na umaabot sa punto ng pagiging ambisyoso ko. Bakit ko nga naman kasi hinahangad ang mga bagay na hindi ganoon kadali para sa sitwasyon ko sa buhay. Pinapahirapan ko lang ang sarili ko sa kakaisip ng mga pangarap ko.

Masarap mangarap. ‘di ba? Masama bang mangarap?

Marahil ang dahilan kung bakit ako ganito — paniniwala. Ang taong puno ng paniniwala ay puno ng pangarap. Lumaki akong nananalig na kahit sino ka pa, may karapatan kang isipin ang mga bagay na gusto mong mangyari para sa sarili mo, sa pamilya mo o para sa bayan. Lahat ay nagsisimula sa pangangarap, sumunod ang paniniwala at sa pagsusumikap, ano pa man ang estado mo sa buhay, posibleng matupad ang lahat.

At kung mabigo, may pag-asa. Hindi dapat nawawala ang pag-asa.

Napakarami kong gustong gawin. Pwedeng hindi na sila mangyari. Pero dahil may pag-asa at patuloy na paniniwala, hindi natin malalaman. Sa lahat ng mga nangyari sa buhay ko ngayong taon, Tadhana na lang ang makakapagsabi kung para sa akin ang mga ito.

FAST POST #16: B-BER > Believe in Bolder and Exciting Realizations

Mag-iwan ng puna

PAALALA: Hindi ko po pino-promote si Justin Bieber sa title nito. Hindi niya po ako fan (kahit minsan sa buhay ko ay kumanta ako ng Baby at Eenie Meenie)

Kung naging blanko ako nitong Agosto, ngayon naman ay mananaig ang aking paniniwala na may magandang pangako para sa akin ang “ber” months.

Dito sa Pilipinas ay nagsisimula nang magbilang ang marami ng araw bago mag-Pasko. Hindi mo naman masasabing nagmamadali pero ang tingin ng mga tao sa “ber” months ay huling bugso ng paghahanda sa paggastos, paghahanap ng pagmamahal para hindi SMP o kaya maging maligalig na darating si Santa at tutuparin ang kanilang kahilingan.

Ako? Nagdaan na ako sa mga paniniwalang iyon ng aking buhay. Hindi ko sinasabing hindi na ako dadaan pa roon, pero mas maganda kung magiging iba ang pagharap ko sa “ber” months.

25 years old na ako sa Marso pero hindi ko pa rin matanto ang pagtanggap sa realidad ng daigdig. Dumaan na ako sa mga puntong ikondena ang ginagalawan kong mundo dahil wala namang tamang nangyayari rito. Pero naisip kong mali ako dahil hindi naman ito makakatulong na madagdagan ang tunay na kaligayahan sa buhay.

Ang pagtingin sa realidad ay isa sa mga bagay na napakahirap gawin. Dahil ba sa sobrang pangit ng katotohanan kaya ayaw natin makita? Siguro. Pwede. Pero kung naroon tayo sa sitwasyong makikita natin ang katotohanan bilang inspirasyon, lakas ng loob, at katibayan na tatagan ang ating pananampalataya, maaaring ito pa ang magbigay sa atin ng katiting na pag-asa at kahit papaano’y magdala sa atin ng walang kaplastikang kasayahan.

Uulitin ko po: Hindi po ako fan ni Justin Bieber kahit may mga pagkakataong na-LSS ako sa That Should Be Me at You Smile, I Smile

B-BER, Believe in Bolder and Exciting Realizations. Paniniwala sa mas lantad at kapana-panabik na katotohanan/realidad. Ganito ko gustong kaharapin ang natitirang mga buwan ng taong 2012 – ang mga “ber” month. Aaminin kong nabuhay ako sa pantasya, pangarap at panaginip sa mga taon ng aking buhay. Walang masama rito. Pero sa mga nalalabing panahon bago ako tumuntong sa edad na 25, dapat ko na sigurong tanggapin nang buong puso ang katotohanan ng buhay, hindi lang ng sa akin kundi ng aking mga taong nakakasalamuha at ang mundong aking kinalalagakan.

Ang pananalig sa realidad na may positibong pag-iisip at ngiti sa mga labi ang nagbibigay sa atin ng lakas at karunungan upang suungin ang buhay. Binigay sa atin ng Diyos sa pananampalataya sa Kanya, sa Kanyang mga salita at Kanyang mga gawa upang iparamdam sa atin na sa kabila ng kapangitan ng realidad, nariyan ang mga ito upang ibigay sa atin ang pagtingin nang tama at may timbang sa realidad kung saan tayo nabubuhay. Kapana-panabik itong pagsubok ng Panginoon sa atin, hindi lang natin natatanto nang lubusan.

Ngayon, sa unang araw ng Setyembre 2012 ay tatanaw ako hanggang sa December 31, 2012 kay Bieber, este sa ano pala… (hehe! patawa kalbo) sa pagharap sa realidad ng buhay nang may pananabik at pagtitiwalang sa basura ay may gintong makukuha; na sa pangit ay may gandang masisilayan; sa kawalan ay may liwanag na matatanaw; at sa kalungkutan ay may kasiyahang mararamdaman.