May Siyam na Buhay ang Manunulat

Hunyo 2, 2019Hunyo 9, 2019Mag-iwan ng puna

2015-category-title-tambuli copy 2019-headline-feature-aurora-9

Para sa isang manunulat, ang isang araw na hindi nakakapagsulat ng kahit ano ay isang mortal na kasalanan.

Pang-personal man o para sa trabaho, o kahit pa komentaryo sa mga isyu, ang tinta sa pluma ng manunulat ay dapat gamitin at abusuhin upang maubos at mapunan ng panibago. Kumbaga sa paghahalintulad, ang manunulat–tulad ng mga pusa–ay may siyam na buhay na kahit anong mangyari ay magbabalik sa paglalahad ng saloobin gamit ang mga letra.

Siyam na taong gulang na ang Aurora Metropolis ngayong buwan na ito. Nung una, hindi ko alam kung dapat pang ipagdiwang ng inyong lingkod ang sandaling ito dahil una, kahit pa may sarili nang domain name ay nanatili pa rin itong inactive. Para sa akin, malaking kasalanan ang mapabayaan ang Aurora na maaari sanang mag-ambag nang mas malaki pa hindi lang sa akin bilang manunulat kundi sa ating bansang nahihilig magbasa ng kung ano-ano. Lalo itong naging malaking kasalanan mula nang mapasok ako sa hanapbuhay na nalalapit sa pagsusulat pero mismong platform ko ay hindi ko masulatan para sana pwedeng pagkunan ng kabuhayan.

Ngunit sa kabila nito, naisip kong bigla na kahit pala maraming oras na natahimik ang Aurora ay napagtanto kong hindi pa siya patay, hindi rin naghihingalo. Hangga’t patuloy akong nagsusulat, para man sa aking social media accounts at para sa aking trabahong may kaakibat na mga adbokasiya, ang Aurora ay buhay at nakakapaghatid ng inspirasyon sa kahit sino nang walang humpay.

Ang mga katotohanang ito ang aking mga dahilan upang ipagdiwang ang ikasiyam na kaarawan ng aking pinakamamahal na tahanan bilang manunulat. Muli, hindi ko maipapangako na magiging aktibo muli ang Aurora, pero kukunin ko ang mga libreng pagkakataon para makapagsulat para dakilain ang Diyos, para magsilbing alternatibong tinig ng Inang Bayan at para bigyang-lakas ang damdamin ng mga Pilipino para sa kanilang kapakanan at para sa kanilang kinabukasan.

Maraming salamat sa mga kaibigan na patuloy na nagpapalakas ng loob sa akin na magsulat. Maraming salamat sa mga estrangherong nakaka-appreciate ng aking mga sulat at nanghihikayat na patuloy lang na magsulat. Higit sa lahat, maraming salamat sa Panginoon dahil pinapaalala Niya na ang talentong pahiram Niya ay mananatili kung gagamitin sa mga bagay para sa magagandang dahilan — lumagpas man ng siyam ang nagamit kong buhay bilang manunulat.

HALO-HALONG KULAY: Ang Ikalimang Taon ng Aurora Metropolis

Hunyo 4, 2015Hunyo 4, 2015Mag-iwan ng puna

Lahat tayo ay may kanya-kanyang makukulay na paglalakbay. Bagaman bahagi na nito ang mga madidilim na sandali, hindi mawawala sa atin ang saya, sorpresa, pagtataka at iba pang ekstraodinaryong pakiramdam na nagbibigay kahulugan sa buhay natin. Lahat ng ito, kung hindi man ay karamihan ay malugod nating binabahagi sa ating mga kaibigan at sa ibang taong gutom sa ideya’t inspirasyon.

Ang bawat salita, talata at pangungusap na ating kinukuwento ay nagiging susi sa pagbuo ng iba pang magagandang istorya nang hindi natin namamalayan. Sa pagsusulat, tayo mismo ay nagiging parte ng paglalakbay ng ibang tao at nagiging parte ng kanilang kanya-kanyang halo-halong kulay.

Ipinanganak ko ang Aurora Metropolis noong ika-14 ng Hunyo 2010. Kahit taon-taon ay kumukonti ang mga nailalathala kong artikulo, hindi ko ito magawang pabayaan. Bakit? Dahil alam kong kapag dumating ang oras na wala akong matakbuhan o masigawan, nariyan siya’t handang ilaan ang kanyang blangkong pahina para pakinggan ang sinisigaw ng aking isip gamit ang panulat. Nandito lahat ang pinaka-makukulay kong mga sandali, hindi lang bilang manunulat kundi bilang isang taong malaya, may ipinaglalaban at nagmamahal. Sa 164 na artikulong nakaimbak dito, halos lahat ng kulay ng buhay ko o buhay ng mga taong nakakasalamuha ko ay nailahad ko na. Walang kapantay ang panahong tinitipa ko ang mga istoryang iyon at lahat sila ay labis kong ipinagmamalaki.

Sa ikalimang taong kaarawan nito, nagpapasalamat ang Aurora Metropolis sa mga taong nagbigay-kulay sa lahat ng kwentong ibinahagi nito. Pinapasalamatan ko rin ang bawat emosyong naramdaman ko, mula sa pinakamalungkot at pinakamasaya na nagtulak sa akin para maisulat ang bawat artikulong narito. Higit sa lahat, nagpapasalamat ako sa Panginoon na nagbigay sa akin ng kakayahang magsulat na hinasa ng mga karanasang bumuo sa aking pagkatao.

Muli akong humihingi ng paumanhin sa sinuman (kung mayroon man) na sumusubaysay sa Aurora Metropolis. Hindi ko ulit maipapangakong makasulit ng mas marami pang artikulo dahil sa ginagawang mahalaga ng inyong lingkod. Ang tanging maipapangako ko lamang ay sa tuwing susulat ko, naroon ang iba’t ibang kulay sa inyong pagbabasa.

Muli, sa ikalimang pagkakataon, maraming salamat po.

Laban Ng Malayang Manunulat: Ang Ikaapat na Taon ng Aurora Metropolis

Hunyo 6, 2014Mag-iwan ng puna

Bahagi na ng aking buhay ang pagsusulat. Sa mga kritikal na panahon ko bilang tao, tanging mga titik, letra at salita ang may kakayahang ipaliwanag ang mga saloobing hindi kayang banggitin ng aking mga labi. Ilan sa mga ito ang naisalin ko bilang lupon ng mga pangungusap at talata, at karamihan dito ay nailathala sa pahinang inyong kasalukuyang binabasa – ang Aurora Metropolis.

Hunyo 2010 nang ipangako ko sa aking sarili na ako ay susubok na gumawa ng blog site sa kahuli-hulihang pagkakataon. Sinabi ko noon, kapag hindi ko pinanindigan ang Aurora Metropolis, hindi na ako muling bubuo pa ng isang blog site. Sa awa ng Diyos, kahit hindi ako gaanong nakapag-lathala nitong nakaraang mga buwan ay buhay pa rin ang Aurora Metropolis at ngayo’y nagdiriwang ng kanyang ikaapat na anibersaryo.

Nabuo ang Aurora Metropolis bilang personal kong sandata upang ipaglaban ang mga karapatan ng ating mga kaibigan sa LGBT community. Sa pag-andar ng mga buwan ay naging instrumento na rin ito upang ihayag ang aking mga pananaw, hinaing at suhestiyon sa mga isyu ng lipunan. Baul din ito ng aking mga likhang kuwento na ang ilan ay nakapagpaantig sa puso ng mga mambabasang umiibig, gustong umibig at umaasang iibigin. Ngunit higit sa lahat, naging matalik na kaibigan ko siya dahil hinahayaan nitong balikan ang aking kasaysayan upang matutunan ang siklo sa kasalukuyan at patuloy na manaig sa mga susunod kong laban.

Sa pag-uumpisa ng panibagong taon ng Aurora Metropolis, lubos akong nagpapasalamat sa mga patuloy na tumatangkilik, bumibisita at nagbabasa ng mga artikulo rito. Anuman ang mangyari, lahat kayo ay aking inspirasyon upang ipanatili ang Aurora Metropolis para patuloy na magbahagi ng mga aral mula sa aking mga laban bilang malayang manunulat.

Mabuhay ang panitikang Pilipino! Mabuhay ang malayang pamamahayag! Mabuhay ang dakilang lungsod ng Maynila at republika ng Pilipinas!