anibersaryo – Aurora Metropolis

Lahat tayo ay may kanya-kanyang makukulay na paglalakbay. Bagaman bahagi na nito ang mga madidilim na sandali, hindi mawawala sa atin ang saya, sorpresa, pagtataka at iba pang ekstraodinaryong pakiramdam na nagbibigay kahulugan sa buhay natin. Lahat ng ito, kung hindi man ay karamihan ay malugod nating binabahagi sa ating mga kaibigan at sa ibang taong gutom sa ideya’t inspirasyon.

Ang bawat salita, talata at pangungusap na ating kinukuwento ay nagiging susi sa pagbuo ng iba pang magagandang istorya nang hindi natin namamalayan. Sa pagsusulat, tayo mismo ay nagiging parte ng paglalakbay ng ibang tao at nagiging parte ng kanilang kanya-kanyang halo-halong kulay.

Ipinanganak ko ang Aurora Metropolis noong ika-14 ng Hunyo 2010. Kahit taon-taon ay kumukonti ang mga nailalathala kong artikulo, hindi ko ito magawang pabayaan. Bakit? Dahil alam kong kapag dumating ang oras na wala akong matakbuhan o masigawan, nariyan siya’t handang ilaan ang kanyang blangkong pahina para pakinggan ang sinisigaw ng aking isip gamit ang panulat. Nandito lahat ang pinaka-makukulay kong mga sandali, hindi lang bilang manunulat kundi bilang isang taong malaya, may ipinaglalaban at nagmamahal. Sa 164 na artikulong nakaimbak dito, halos lahat ng kulay ng buhay ko o buhay ng mga taong nakakasalamuha ko ay nailahad ko na. Walang kapantay ang panahong tinitipa ko ang mga istoryang iyon at lahat sila ay labis kong ipinagmamalaki.

Sa ikalimang taong kaarawan nito, nagpapasalamat ang Aurora Metropolis sa mga taong nagbigay-kulay sa lahat ng kwentong ibinahagi nito. Pinapasalamatan ko rin ang bawat emosyong naramdaman ko, mula sa pinakamalungkot at pinakamasaya na nagtulak sa akin para maisulat ang bawat artikulong narito. Higit sa lahat, nagpapasalamat ako sa Panginoon na nagbigay sa akin ng kakayahang magsulat na hinasa ng mga karanasang bumuo sa aking pagkatao.

Muli akong humihingi ng paumanhin sa sinuman (kung mayroon man) na sumusubaysay sa Aurora Metropolis. Hindi ko ulit maipapangakong makasulit ng mas marami pang artikulo dahil sa ginagawang mahalaga ng inyong lingkod. Ang tanging maipapangako ko lamang ay sa tuwing susulat ko, naroon ang iba’t ibang kulay sa inyong pagbabasa.

Muli, sa ikalimang pagkakataon, maraming salamat po.

June 2010. May iilang blog accounts na rin akong nagawa noon. Kung tutuusin, mas marami akong ideya nung mga panahong iyon para makapagsulat at mapunan ng magagandang sulatin ang mga account ko na sa hindi ko matandaang kadahilanan ay hindi ko naipagpapatuloy. Magkagayunman, naroon ang nagtatagong ningas ng pagiging manunulat ko at hindi ko ito magagawang patayin, kaya binigyan ko pa ng isang pagkakataon ang aking sarili upang panatilihin ito. Nananatili ang nag-aalinlangang apoy sa aking puso, utak at daliri na alam kong kayang makapagpaalab ng damdamin ng napakaraming tao. Dito ipinanganak ang Aurora Metropolis, ang blog account na kasalukuyan ninyong binibisita at binabasa.

Hindi madaling bumuhay ng isang blog lalo na sa tulad ko na maraming gustong mangyari sa buhay. Ang masakit pa, kalat-kalat ang mga pananaw ko kaya’t maraming pagkakataon na dumaranas ako ng “writer’s block” na minsan ko nang naibahagi sa isa sa aking mga artikulo. Yung may mga sandaling nabuo na sa utak ang diwa, naisapuso na ang gustong iparating na inspirasyon, pero hindi nakikisama ang mga daliri upang habiin ito bilang isang sulatin. Minsan naman ay ganado ang mga kamay para dampiin ang keyboard ng laptop at naproseso na ng isip ang ideya, pero wala namang puso ang nararapat na aral sa mga mambabasa. At yung pinakamadalas kong maranasan, ay yung ganado ang daliri at puso mong magsulat, ngunit sa pagnanais mong magpabasa ng naiibang konsepto ay walang maibahagi ang iyong utak na unique na tema.

Sa nakalipas na tatlong taon, sa gitna ng sabog-sabog na mga ideya at mga sitwasyong humahadlang sa akin na makapagsulat, ay narito pa rin ako, ang manunulat ng Aurora Metropolis, nananatili sa aking sinimulang kontribusyon sa lipunan, ang mulatin ang lahat sa aking mga kaalaman at karanasan bilang tao, bilang Pilipino, bilang produktibong nilalang ng mundo. Minsan man ay walang dumadalaw o bumabasa ng aking mga gawa, nakakagulat din minsan na nariyan ang mga indibidwal o grupong nagpaparating ng kanilang paghanga at pasasalamat sa mga sinulat ko. Ang ilan sa kanila’y masugid kong mambabasa at nananabik sa susunod kong ihahain sa Aurora Metropolis. Higit pa roon, bahagi sila ng mga panahong nasa TOP 10 ang Aurora Metropolis sa pinaka-binabasang blog site sa Pilipinas. Sa mga ganitong tagumpay, lagi kong napapagtanto na hindi perpekto ang buhay at hindi kailanman nagiging dakila ang sinuman kung hindi dumadaan sa kalat-kalat na problema o magulong sitwasyon. Ang katangian ko bilang manunulat ay tulad ng pagsubok ng tao — nag-iisip, nahihirapan, pinipilit na makaahon, sumusubok ulit kapag nabigo, at nakakatanggap ng kaginhawaan kapag nagtatagumpay. Dahil dyan, hindi ako nahihiyang kalat-kalat o magulo ang aking pananaw sa buhay dahil dito ko nagagawa ang mga pinakamagagandang artikulo ng Aurora Metropolis na hinahandog ko sa Panginoon at sa mambabasa ko.

Maraming maraming salamat po sa inyo. Kayong mga mambabasa ko ang dahilan kung bakit nananatili pa akong nagsusulat at nananatiling buhay ang Aurora Metropolis. Kahit busy sa maraming bagay ay hayaan ninyong sulatan ko pa rin kayo at pipiliting makapag-post lagi ng mga kwento dahil hindi lang ito daan para maihayag ang sarili ko, kundi para maihayag din ang pananaw ng kabataan, ng Pilipino, at ng ordinaryong tao sa buong mundo.