Ang Diwa ng Awit ng Maynila

2015-category-title-dear-manilaaurora-2021-02-post-featured-awit-ng-maynila

Tanging lungsod naming mahal.
Tampok ng Silanganan.
Patungo sa kaunlaran
at kaligayahan.

Nasa kanya ang pangarap,
dunong, lakas, pag-unlad.
Ang Maynila’y tanging perlas
ng bayan, ngayo’t bukas.

Maynila, o Maynila!
Dalhin mo ang bandila!
Maynila, o Maynila!
At itanghal itong bansa!

Maynila, o Maynila!
Dalhin mo ang bandila!
Maynila, o Maynila!
At itanghal itong bansa!

Humigit kumulang apat na siglo ang pagitan ng panahong gawing siyudad ng isang kilalang mananakop ang Maynila at ng panahong isinulat ng isang kilalang makata ang Awit ng Maynila. 1571 nang ideklara ni Miguel Lopez de Legazpi ang Maynila bilang “pinakanatatangi’t pinakatapat na lungsod” na itinalagang trono ng Kaharian ng España sa Pasipiko. Dekada sisenta nang ilunsad ng noo’y alkalde Gatpuno Antonio J. Villegas ang mga titik ng manunulat na si Amado V. Hernandez at binigyang-musika ni Felipe Padilla de Leon bilang himno ng karangalan para sa isang maringal na kabisera.

Ang bawat letra nito ay papugay sa masalimuot na kasaysayan ng siyudad. Inilalarawan ng Awit ng Maynila ang naging tungkulin ng Maynila bilang koronang perlas na hinubog ng mga dayuhan, binabad sa dugo ng mga digmaan at pinaningning sa talento ng kanyang mga mamamayan. Inihahayag nito ang adhikain ng bawat nakatira rito, nag-aaral dito at nagtatrabaho rito  Patunay ito ng dignidad ng isang tunay na hinirang na kabisera ng bansang kayang ipagmalaki ang kanyang lahi saan man sa mundo.

Ang Maynila ang mukha at kaluluwa ng Pilipinas, sa hirap o dusa, sa lungkot o saya, sa tagumpay o trahedya. Ang Awit ng Maynila ay martsa ng mga mandirigmang araw-araw na nakikibaka sa buhay, panata ng mga kabataang magsusumikap upang maging kabahagi ng pag-unlad at himig ng mga anak niyang naniniwala na ano pa man ang mangyari ay titindig siya tangan ang bandila ng isang malayang republika.

Ang Awit ng Maynila ang sumasalamin ng diwa ng pagiging isang Manileño, at sa ika-450 anibersaryo ng pagsasalungsod ng Maynila, nawa’y mas isapuso natin ang pagbigkas nito sa lahat ng okasyon. Hindi lamang ito isang kantang tumatapos sa bawat seremonya kundi isang pangako na bilang Manileño, magkakasama tayo ng ating lungsod sa pagtindig ng ating minamahal na bayan sa ating bawat galaw araw-araw.

Mabuhay ang punong kabisera ng Pilipinas!
Maligayang ika-450 Araw ng Maynila!

aurora-11-logo

Para sa Araw ng Maynila

2015-category-title-dear-manila2019-headline-feature-para-sa-araw-ng-maynila

This article is part of Aurora Metropolis’ #Manila448 Series in celebration of Araw ng Maynila. The views expressed by the author does not reflect the view of organizations he represents or he is affiliated with.


 

Mga kaibigang Manileño…

Alam kong alam ninyo na ipinagdiriwang natin ang Araw ng Maynila. Oo, ipagdiriwang. Hindi dahil walang pasok. Pero isang tanong ang laging lumalabas sa aking isipan: Alam pa kaya ng mga taga-Maynila kung bakit may Araw ng Maynila?

June 24, 1571, itinalagang kabisera ng Kaharian ng España sa Pasipiko ang naghaharing lupain sa tabi ng isang aktibong look sa kanluran ng Luzon. Kilala na ng marami ang yaman ng kalakalan at kultura sa Maynila bago pa dumating ang mga Kastila. Pero ang proklamasyon ni Miguel Lopez de Legazpi sa Maynila ang sinasabing nagbukas ng mas malaking pintuan ng siyudad sa buong mundo. And the rest is history.

Noong bata pa ako, bago kami mag-one-day-holiday dahil Araw ng Maynila ay may mga activity kami sa eskwela para gunitain ang okasyon. At kahit June 24, may mga kaklase akong pupunta sa iba’t ibang lugar sa Maynila para magsaya sa mga event na ino-organize para sa ispesyal na araw ng aming siyudad. Masasabi kong ang henerasyon ko ay maswerte dahil alam namin kung bakit walang pasok ang June 24. Siguro, meron piniling magpahinga, pero ginawa ang araw na ito para imulat ang ating mga mata at isipan sa halaga ng kasaysayan ng siyudad na minamahal at kinaiinisan natin paminsan-minsan.

Payong Manileño, lalo na sa mga kabataan: Huwag natin hahayaang maging mangmang sa tunay na kahulugan ng Araw ng Maynila. Ang pagpasyal sa mahahalagang lugar sa ating siyudad ay simple ngunit mahalagang pagbibigay-pugay sa kadikalaan ng Maynila sa kasaysayan ng daigdig.

Nandyan ang Rajah Sulayman Park sa may Malate na nakaharap sa Manila Bay. Nandyan din ang Intramuros, ang dambana ni Andres Bonifacio sa tapat ng Manila City Hall, ang Chinatown sa Binondo at, siyempre, ang Escolta na isa sa mga nagpanatili ng korona ng Maynila bilang isa sa mga pinakamahalagang siyudad sa mundo sa nakalipas na mga siglo.

At siguradong sa mga paaralan ninyo ay kinakanta ang Awit ng Maynila. Tulad ng kung paano ninyo kinakanta ang Lupang Hinirang, nawa’y isapuso ninyo ang ating himno. Sa bawat titik nito ay nakaukit ang ambag ng ating siyudad sa ating lahi. Hangga’t patuloy nating tinatatak sa ating puso’t isipan ang mga salitang ito ay walang dudang patuloy nating ipagmamalaki ang ating pagka-Pilipino.

Let’s be proud of our Manila. It is not just a capital city, but also a center of Filipino pride, now and always.

Let’s explore Manila!

 

Lem Santiago
Blogger, Aurora Metropolis

 

 

cropped-article-stoper.png

Dear Mayor Isko

2015-category-title-dear-manila2019-headline-feature-dear-mayor-isko

This article is part of Aurora Metropolis’ #Manila448 Series in celebration of Araw ng Maynila. The views expressed by the author does not reflect the view of organizations he represents or he is affiliated with.


 

The election of Francisco Domagoso, popularly known as Isko Moreno, as Mayor of Manila has become a breath of fresh air for Manileños who are frustrated over the administration of Joseph Ejercito Estrada. His promise to “bring back the glory days” never flourished and the loss of order was unpleasantly evident all over the city. For most locals, six years were enough and it’s about time to kick Estrada out of the throne. Although lagging behind other progressive cities where young leaders are leading their constituencies, at last, by 12 noon of June 30, 2019, Manila will have a young politico to serve as the Philippines’ de facto “Little President”.

A new local chief executive like Domagoso is always equivalent to new beginnings and new plans; however, old goals and old assurances will remain in order of battle. In the case of Manila, it equates to one strong yet unheeded word – “revival”.

Since the city’s annihilation in 1945 due to the Second World War, leaders before us kept on talking about returning its “glory days”. Restoration of the city’s picturesque and lavish character seemed impossible because most of the ruined structures were uniquely built centuries ago. Moreover, as response to the call of the New World Order after the war, Manila was forced to “modernize” which changed its course in the next seventy years. While attempts were done for its gradual revival, the idea of revitalization remained a grand dream waiting to be fulfilled in a grand way.

Revival is indeed an ambitious word for a city like Manila. In urban planning, creating new empires using new blueprints is way cheaper than reviving old empires using old blueprints. While it is practically true, some oldtowns and cities around the globe continue to blend old designs with new technology to preserve its identity and reflect its history for next generation’s sake. Some of them have maintained its stature as leading world capitals because they successfully and effectively merged the past, present and future in their city’s invigorated characters.

Imagine: Manila could still be a prominent world city like Paris if we managed to take care of old structures that shaped its image as the modern city of the Far East before the war. Manila could be more diverse than Hong Kong if we managed to effectively mix the old and the new after the war.

Truth be told: it is not easy to revive Manila’s lost glory. But is it really too late?

It may not be a unique proposition, but if the new Mayor of Manila will have his time to read this, let this author—a simple Manileño who never stops telling the story of this city to the world—to share his two cents to our new young leader:

Dear Mayor Isko…

Please take care of what we have from Old Manila. I am not debunking the traditional definition of revival but as we follow another New World Order, the city—through your leadership—must protect what is left from our glorious past whatever it takes while we continue to redevelop our city. We have seen countless great structures, some of them were sites for historical veneration, being knocked down in the name of modernity and commercialism. It is now the time to exert Maharnilad’s powers to stop ruthless demolition and reckless alteration of old houses, old buildings, old markers and old monuments. You actively pushed for the revitalization of Escolta, Manila Zoo, Lawton, Arroceros Park and other city-owned public spaces during the campaign. Manila needs young blood to find her lost soul and the key to make the search effective is YOU. But we will not just sit here and do nothing. We will help your government make it happen through our own means. Lead us and everything will follow.

It is not easy to revive our desired glory for the Capital City. But it is not too late. Never too late.

#Manila448

 

 

cropped-article-stoper.png