‘Di ko maintindihan ang nilalaman ng puso tuwing magkahawak ang ating kamay. Pinapanalangin lagi na tayo’y magkasama at hinihiling na bawat oras ay kapiling ka.

Tumingin ka sa aking mata at magtapat ng nadarama. Hindi gustong ika’y nawala dahil handa akong ibigin ka. Kung maging tayo, sa’yo lang ang puso ko.

Baka sakaling marinig ng puso mo ang tinig ko. Maalala mo sana ako dahil noon pa man, sa iyo lang nakalaan ang pag-ibig ko. Bawat sandali na ikaw ay kasama, para bang ‘di na tayo magkikita. Kaya ngayon, aaminin na sa’yo na mahal na mahal kita.

Mula ngayon, hindi ka na mag-iisa, huwag takot mawala. Sasamahan ka hanggang langit at hindi bibitaw sa piling mo.

Magkatabi tayo sa duyan sa ilalim ng buwan. Buhangin sa ating mga paa, ang dagat ay kumakanta. Matagal na ring magkakilala, minahal na kita. Simula pa nung una, unang makita ang iyong mga mata. Sana ay huwag nang matapos ito.

Ngunit…

Sana’y hindi na lang pinilit pa dahil wala rin palang patutunguhan kahit sabihin ko pang mahal kita. Nalulungkot, nayayamot, nagmumukmok. Hindi ko pa yata kaya pang labanan ang damdamin ko.

Hindi ko rin inakalang ikaw ay mag-iiba. Kaysaya ko sa iyong piling pero bibitaw ka rin pala. Hindi ka ba nanghihinayang sa atin? Kailangan na bang tapusin? Sandali lang. Huwag mo muna sabihing ayaw mo na. Hindi ba pwedeng pag-usapan ang lahat ng ito?

Pakiusap…

Ikaw lang ang nais kong makasama. Wala na ‘kong gusto pang balikan. Kahit ako’y papiliin, ikaw ay umasang gusto kong makapiling. Ibibgay ko ang lahat pati na rin ang iyong pangarap. Sasamahan kita kahit saan… kahit saan.

At hihiling sa mga bituin na minsan pa, sana ako’y iyong mahalin. Kahit pa dumilim ang daang tatahakin patungko sa’yo.

Siguro…

Kung ‘di man tayo hanggang dulo, huwag mong kalimutan na nandito lang ako, laging umaalay. Hindi ako lalayo.

Pero…

Darating din sa akin na malilimutan kita. Subukan mang pilitin. Baka nga hindi tayong dalawa.

Mas mabuti na ako’y lumayo. Pasensya ka na.