Bahagi na ng aking buhay ang pagsusulat. Sa mga kritikal na panahon ko bilang tao, tanging mga titik, letra at salita ang may kakayahang ipaliwanag ang mga saloobing hindi kayang banggitin ng aking mga labi. Ilan sa mga ito ang naisalin ko bilang lupon ng mga pangungusap at talata, at karamihan dito ay nailathala sa pahinang inyong kasalukuyang binabasa – ang Aurora Metropolis.

Hunyo 2010 nang ipangako ko sa aking sarili na ako ay susubok na gumawa ng blog site sa kahuli-hulihang pagkakataon. Sinabi ko noon, kapag hindi ko pinanindigan ang Aurora Metropolis, hindi na ako muling bubuo pa ng isang blog site. Sa awa ng Diyos, kahit hindi ako gaanong nakapag-lathala nitong nakaraang mga buwan ay buhay pa rin ang Aurora Metropolis at ngayo’y nagdiriwang ng kanyang ikaapat na anibersaryo.

Nabuo ang Aurora Metropolis bilang personal kong sandata upang ipaglaban ang mga karapatan ng ating mga kaibigan sa LGBT community. Sa pag-andar ng mga buwan ay naging instrumento na rin ito upang ihayag ang aking mga pananaw, hinaing at suhestiyon sa mga isyu ng lipunan. Baul din ito ng aking mga likhang kuwento na ang ilan ay nakapagpaantig sa puso ng mga mambabasang umiibig, gustong umibig at umaasang iibigin. Ngunit higit sa lahat, naging matalik na kaibigan ko siya dahil hinahayaan nitong balikan ang aking kasaysayan upang matutunan ang siklo sa kasalukuyan at patuloy na manaig sa mga susunod kong laban.

Sa pag-uumpisa ng panibagong taon ng Aurora Metropolis, lubos akong nagpapasalamat sa mga patuloy na tumatangkilik, bumibisita at nagbabasa ng mga artikulo rito. Anuman ang mangyari, lahat kayo ay aking inspirasyon upang ipanatili ang Aurora Metropolis para patuloy na magbahagi ng mga aral mula sa aking mga laban bilang malayang manunulat.

Mabuhay ang panitikang Pilipino! Mabuhay ang malayang pamamahayag! Mabuhay ang dakilang lungsod ng Maynila at republika ng Pilipinas!