Month: Abril 2011

Blessed Pope John Paul II: “Totus Tuus” (Ako’y Sumasaiyo)

Mag-iwan ng puna

Ang kumpletong teksto ng artikulong mababanggit dito (na ang totoong pamagat ay LOLEK: “TOTUS TUUS” [AKO’Y SUMAIYO] – Pagpupugay sa Inyong Kabanalan Santo Papa Juan Pablo Ikalawa [1920-2005]) ay unang inilathala noong Abril 2005. Isinulat ko ito bilang paggunita sa noo’y kamamatay pa lamang na Santo Papa, Pope John Paul II. Sa ikalawang pagkakataon, ilalay ko ang ilang bahagi ng artikulo kong ito at ilang mga karagdagang akda bilang pagpupuri sa Kalangitan sa ispesyal na pangyayari na magaganap bukas, para sa akin at sa buong sambayanang Katoliko.

—
(*)
“Y Lingua Filipina Tagalog (Tagalog, Ang wikang Filipino)
Mahal kong kaibigang Pilipino
Nawa’y maisapuso ninyo
Ang kaligayang inyong nararanasan
Sa mga araw na ito
At ipahayag sa paggunita ng inyong buhay
Na si Kristo ang Tagapagligtas ng buong mundo.
Mabuhay!”

+ Santo Papa Juan Pablo Ikalawa, Pandaigdigang Araw ng mga Kabataan, Roma, Italya, 2000

Abril 8, 2005. Tanghali sa Vatican. Hinatid na sa huling hantungan ang ika-264 na Santo Papa ng Santa Iglesia Katolika. Sinaksihan ng buong mundo sa kahuli-hulihang pagkakataon ang pinuno ng isa sa mga pinakamalaking relihiyon sa daigdig, matapos na siya’y masawi noong 9:37 ng gabi ng Abril 2, oras sa Roma.

Namatay sa edad na 84 at nanungkulan sa loob ng 26 na taon bilang pinuno ng Katolisismo, ang Santo Papa ay nag-iwan ng malaking pitak sa lahat ng sekta sa sangkatauhan. Sa kanyang pagkamatay, nakita ng buong mundo nag kanyang mga pinagdaanan, mula sa malungkot na pagkabata hanggang siya’y itinuring na prinsipe ng Simbahan at instrumento ng pandaigdigang kapayapaan.

Si Pope John Paul II ay sumibol sa mundo bilang si Karol Josef Wojtyla. Ipinanganak noong ika-18 ng Mayo, taong 1920 sa Wadowice, 35 milya ang layo mula sa kabiserang Krakow, bansang Poland, si Lolek (palayaw ni Karol) ang ikalawang anak ni Karol Wojtyla Sr., retired army officer at isang mananahi, at si Emilia Kaczorowska Wojtyla, isang gurong may lahing Lithuanian.

Nakahiligan ni Lolek ang pagsulat ng tula, pag-aaral ng relihiyon at ang teatro. Noong 1938, siya at ang kanyang ama ay nanirahan sa Krakow, kung saan siya nag-aral sa Unibersidad ng Jagellonian ng literatura at pilosopiya. Nagtatag siya ng lihim na grupong panteatro, nagsulat at umarte sa mga palabas tungkol sa mga naaapi, at sumali sa pagbasa ng mga tula’t iba pang talakayang may kaugnayan sa panitikan.sabi nga ng kanyang mga kaibigan, si Lolek ay isang de-kalibreng aktor at magaling na mang-aawit.

Kahit may mga naghinalang siya diumano ay isang rebolusyonaryong pinuno, marami pa rin ang nagsasabing ang pipiliin ng sagradong College of Cardinals bilang susunod na Santo Papa ay si Karol, (na hinirang bilang Arsobispo ng Krakow noong 1962) matapos mamatay ni Santo Papa Juan Pablo I noong Setyembre 1978 dahil sa atake sa puso. Pinili si Karol noong hapon ng Oktubre 16 at napabalitang tinanggap niya ang resulta ng halalan nang may luha sa kanyang mga mata.

Pinili ni Karol ang pangalang John Paul II sa kagustuhang sundan ang pangalan ng namayapang Santo Papa. Siya ang kauna-unahang hindi Italyanong Santo Papa sa loob ng 455 taon at sa edad na 58, siya rin ang pinakabatang Santo Papa sa loob ng 132 taon.

Ang kanyang mga naging pagbisita sa iba’t ibang bahagi ng mundo ay di-malilimutan. Ayon sa mga ulat, kahit sino, Katoliko man o hindi, sila’y nagsasama-sama upang masilayan lamang ang Santo Papa. Sa kanyang 200 mga pagbisita sa mahigit 125 bansa sa loob ng 26 na taon, hindi kataka-takang pangaralan siya ng prestihiyosong Time Magazine bilang “1994 Man Of The Year”, na sinasabing ang karisma niya ay “walang kapantay sa kahit sinuman sa mundo”.

Napamahal na sa ating mga Pilipino si Pope John Paul II. Sa kanyang dalawang beses na pagbisita rito sa Pilipinas at sa taon-taon niyang pagbati sa atin sa “urbi et orbi” tuwing Easter Sunday at Christmas Eve masses, nagkaroon na ng malaking puwang sa ating buhay ispirituwal ang pinuno ng Simbahang Katoliko.

Pinakahinahangaan ng Santo Papa ang pananampalataya nating mga Pilipino. Anumang oras, kahit hindi araw ng pagsamba, ay patuloy pa rin tayong nananalangin sa ating Panginoon sa kanyang mga dambana.

Sa lumabas na resulta ng survey ng Social Weather Station noong Marso 2005, isang buwan bago siya yumao, 74% ang patuloy na naniniwala sa Santo Papa – ibig sabihin, siya pa rin ang pinakarespetadong tao ng mga Pilipino sa mundo.

Tayo ang isa sa mga bansang pinakamamahal niya at nais niyang balikan. Maraming mga Pilipinong nagtrabaho sa loob mismo ng Vatican ang nagsasabing palaging kinukumusta ng Papa ang ating bansa at pinagdarasal tayo sa ating mga problema.

—
Bukas ay isang mahalagang araw para sa mga naniniwala kay Pope John Paul II. Unang araw ng Mayo 2011, siya ay pormal nang sasailalim sa beatification o pagbabasbas ng kabanalan at tatanghaling Blessed John Paul II. Ang hakbang na ito ang unang yugto sa pag-usad ng minahal nating Papa sa pinakamataas na karangalan ng pagkabanal para sa mga Katoliko – ang canonization o ang pagiging santo.

Tayo ay napamahal na kay John Paul II. At ngayong siya ay nakatakda nang gawing banal sa basbas ng Simbahan, nakagagalak sa ating mga puso na siya’y atin nang mahahandugan ng mga dasal. Naniniwala tayo na darating din ang kanyang canonization sa lalong madaling panahon.

“Totus tuus.” Ang ibig sabihin – ako’y sumasaiyo. Ang kasabihang ito ang nagsilbing pagkakakilanlan ni Lolek sa kanyang pagiging Pope John Paul II, na kilala rin sa kanyang pagiging deboto ni Inang Maria. Sa kanyang pagiging banal, siya’y lubusan nang mapapasaatin. Siya’y magkakaroon na ng puwang sa ating mga puso, hindi na lamang bilang alaala ng kanyang maamong mukha, pagngiti’t pagmamahal sa atin, kundi bilang isang minamahal nating banal na ngayon ay sinusubaybayan tayo kasama ng ating Panginoon.

Lem Orven
April 30, 2011, 2:49am

(*) – ang ilan sa mga bahagi ng orihinal na teksto ng artikulong LOLEK: “TOTUS TUUS” [AKO’Y SUMAIYO] – Pagpupugay sa Inyong Kabanalan Santo Papa Juan Pablo Ikalawa [1920-2005] na sinulat ng inyong lingkod noong siya’y manunulat pa lang sa “Ang Pamantasan”, ang opisyal na pahayagan ng Pamantasan ng Lungsod ng Maynila (PLM).

Ang Mga Kakampi Ng Mga Beki

1 Puna

Sa kasalukuyan ay hindi na ganoong kalaking isyu sa lipunang Pilipino ang pagiging lantad ng ating mga kapatid sa ikatlong lahi. Pero bago pa man nakamit ang kalayaang ito ay kaliwa’t kanang pagkondena ang naranasan ng marami sa atin para lang ihayag sa lahat na ang pagiging bakla o beki ay hindi isang imoral na pagpapakita ng totoong ekspresyon ng ating buhay.

Bagama’t may iilang mga sitwasyong nakaranas ako ng insulto dahil sa pagiging beki ko, masasabi kong mahina pa ang mga iyon kumpara sa dinanas ng maraming tulad natin – binubugbog ng magulang, kinakahiya ng mga kamag-anak, inaabuso ng mga kalalakihan, kinokonsiderang excommunicado ng iilang mga relihiyosa, minumura’t binabasura ng mga tao sa paligid nila.

Sa kabila ng mga ito ay nakakahanap tayo ng iilang mga kakampi na umuunuwa’t gumagalang sa pinili nating landas:

BABAE. Mas naiintindihan ng babae ang sitwasyon natin dahil may mga pangangailangan at kinahihiligan tayo na parehas ng sa kanila. Mas nagtutugma ang emosyonal na aspeto natin sa kanila kaya hindi kataka-taka kung bakit karamihan sa atin ay babae ang matalik na kaibigan.

KAPWA BAKLA O KAPWA BEKI. Tulad ng sa babae ay sila ang mas makakaintindi pang tao sa nararamdaman natin – dahil ganoon din sila. Meron mang mga beki na hindi kagandahan ang ugali (plastik, backstabber, maldita) ay makakahanap pa rin tayo ng mga beki na nagiging malapit nating kaibigan na pwede nating pagsabihan ng mga bagay kung saan naiitindihan nila ito at pwede pa silang magpayo.

CLAN. Hindi na tago sa lipunan ang paglaganap ng social networking, lalo na sa kasalukuyang Facebook Era. Nagkalat din ang textmates at mga clan na nag-iipon ng mga beki para gawing isang grupo’t masayang barkadahan. Nagiging trademark sa mga third sex clan ang laging inuman, sextrip o orgy kapag nagkakaroon sila ng mga eyeball. Pero hindi naman lahat. Mas marami pa ring clan ang tumataguyod sa ikabubuti ng kanilang mga miyembro. Gumagawa sila ng mga paraan upang magamit ng mga kapatid natin ang talentong meron sila tulad ng contest, team buildings at marami pang iba. Sa maliliit na grupong ito’y nagagamit ng iilan ang kanilang managerial skills, kung saan natututo sila kung paano maging lider.

IILANG LALAKI. Hindi lingid sa ating kaalaman na sa kabila ng pagiging ganito natin, hindi natin maitatanggi na lalaki pa rin tayo. Bagama’t may mga straight na hindi gusto ang presensiya natin, ay may iilan pa ring kayang umunawa at rumerespeto sa ikatlong lahi tulad ng pagrespeto nila sa ibang tao. Karamihan pa sa iilang ito ay nirerespeto tayo na para bang tayo ay mga tunay na babae.

HUMAN RIGHTS ORGANIZATIONS. Ang mga bakla ay mga tao rin, at bawat tao ay pinoprotektahan ng mga batas para malayang magamit ang kanilang mga karapatan. Sa mga tulad natin, bukas man ang lipunan sa mga gawain ng third sex community ay may mga tao pa ring nagiging marahas sa pagtrato sa ilan sa atin. Kung may mga ganito kayong sitwasyon ay huwag mahiyang lumapit sa mga organisasyong may kaalaman tungkol sa ating mga karapatan. Alam nila kung ano ang proteksyong kinakailangan mo laban sa mga umaabuso sa’yo.

Hindi ko maisasama sa mga kakampi ang pamilya. Sila man ang mga pinakamalapit na tao sa atin ay dito rin karaniwang nagsisimula ang hindi pagtanggap ng lipunan sa mga nasa ikatlong lahi. May mga iilang nakakaintindi, pero karamihan pa rin ay lumilingon sa ideyang hindi kailanman magiging maganda sa paningin ng iba ang pagkakaroon ng kapamilyang bakla.

Pero para sa akin, ang pinakamatinding kakampi nating mga beki ay, walang iba, kundi ang PANGINOON. Oo, kinokonsidera ng sinumang relihiyon na dalawa lang talaga ang kasariang ginawa ng Diyos sa mundo – lalaki at babae. Sa kabila nito, naniniwala akong sa lahat ng pagkakataon – malungkot man o masaya – ay katabi ko ang Panginoon at Siyang yumayakap sa akin at sumusuporta nang walang humpay. Kung imoral man tayo sa paningin ng tao, kabaligtaran iyon sa paningin ng Maykapal. Hindi mapanghusga ang Langit, bagkus, patuloy na umuunawa, nagmamahal at nagbibigay ng biyaya sa mga ginagawa nating kabutihan. At alam ko, alam nating lahat iyan.

Lem Orven

April 28, 2011, 8:47am

Oras. Katapatan. Sakripisyo.

1 Puna

Sa misang pinuntahan ko noong Palm Sunday ay tinalakay ng pari sa kanyang sermon ang kwento ng paru-paro na umiibig sa isang napakagandang puting rosas.

 

Sa kabila ng oras at paghanga na binibigay ng paru-paro sa rosas, kabaligtaran naman nito ang naging damdamin ng huli. Tila napakayabang pa nito dahil alam niyang sobrang naaakit sa angkin niyang ganda ang pobreng paru-paro. Sinubukan ng puting rosas kung ano ang kayang gawin nito para sa kanya na alam niyang mahihirapan naman ang paru-paro. Sinabi ng puting rosas na iibig lang siya sa paru-paro kapag naging pulang rosas na siya. Walang atubali ang ginawang hakbang ng paru-paro – piniga niya ang kanyang sarili sa ibabaw ng rosas – pumatak ang dugo at tuluyang nawalan ng malay ang paru-paro. Sa pagkamatay niyang ito ay siya namang naging katuparan ng rosas. Ang dugo ng nagmamahal na nilalang ang nagpabagong-anyo sa kanya. Mula sa isang puting rosas, siya ngayon ay naging isa nang napakaganda’t mas kaibig-ibig pang pulang rosas. Ang pagyayabang ng rosas ay nauwi sa kalungkutan. Hindi niya akalaing kayang gawin ng paru-paro ang bagay na yun para lang patunayan nito na tunay niyang mahal ang rosas. Minahal na niya ang paru-paro, pero ito’y huli na.

Matagal ko nang naririnig at natatanggap sa mga text message ang kuwentong ito at hindi siya nabibigong pukawin ang aking puso. Isang kuwentong para sa akin ay isang magandang pagsasalarawan kung ano ang kayang gawin ng tunay na pag-ibig – Oras. Katapatan. Sakripisyo.

Itong istoryang ito ang naging inspirasyon ko para muling sumulat. Ako ngayon ay nakapaloob sa isang relasyon na sa Lunes ay magta-tatlong linggo na. Bagama’t may masasabi akong karelasyon ay hindi ko masasabing lubusan akong masaya at kuntento. Oo, naintindihan kong marami siyang prayoridad dahil sa siya’y anim na taon na mas bata sa akin. Wala namang problema sa akin yun dahil isip-bata rin naman ako. Hindi ko rin naman hinihiling na ako ang nasa tuktok ng kanyang mga prayoridad. Pero sa isang relasyon, lalo pa’t kung ito’y nagsisimula pa lang, kailangan ng sakripisyo upang itayo ang pundasyong magpapanatili ng aming lakas bilang isa. Sakripisyong tulad ng oras, hindi para sa akin kundi para sa amin – na ngayon ay hindi niya magawa.

Medyo katangahan man, pero aminin natin, na kaakibat ng kakulangan sa oras ng iyong karelasyon ay ang pagkakaroon natin ng pagdududa. In short, inaatake tayo ng paranoia. Hindi na isyu sa akin ang kanyang kaadikan sa programang “Glee”, na tinuturing kong mortal na karibal sa kanyang oras. Pero mula nang makatanggap ako ng isang kahina-hinalang text message ng kanyang ex-girlfriend na tila sinisiraan siya sa akin, aaminin ko, nagsimula na’ng manatili sa utak ko ang kawalan niya ng katapatan sa aming relasyon. Hindi na bago sa pananaw ko ang pagiging unfaithful ng karamihan sa teenagers, lalo na sa pag-ibig. Mapusok ang mga nasa ganitong edad at napakaraming gusto sa buhay. Pero kahit alam ko ang bagay na ito, nahihirapan pa rin akong tanggapin na posibleng maranasan ko ito kung di magiging malinaw at maayos ang kinalalagyan ko sa relasyong ito.

Kahapon ay muntikan na akong humagulgol sa simbahan ng Baclaran dahil sa pag-iisip sa kahahantungan ng relasyon namin – isang bagay na hindi ko ginawa sa mga dati kong naging karelasyon. Hanggang pag-uwi ng bahay ay iyak pa rin ako ng iyak habang pinakikinggan ang “Runaway” ni Bruno Mars – ang theme song namin. In short, nag-UBER EMO ako. Pero naisip ko, kailangan ko nang itigil ang pag-atungal kong ito. May mga taong tumulong sa akin kahapon na ipagtanto sa aking sarili na mali ang ginagawa ko – na dapat ay maging normal ako na tulad ng dati. Na tumawa kahit may mga di magagandang sitwasyon. At kagabi, dun ko na itinigil ang drama.

Oo. Kami pa rin. Pero sa ngayon, hangga’t ganun pa rin siya sa relasyon namin, ay hindi ko muna siya iintindihin. May mga prayoridad din ako sa buhay. Itatak ko sa isip ko pansamantala na ako yung taong walang commitment na dinadala. Gusto kong maging kumportable ang puso ko at di muna nag-aalala sa kanya. Oo, mahal na mahal ko siya, pero hangga’t di niya naiisip na mahalaga ang oras, kahit konti, sa isang relasyon, ay magpapakasaya muna ako na tulad ng isang single. Bahala na. Go with the flow na lang.

Good Friday

5:23pm